1 / 100

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD, zespół hiperkinetyczny)

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD, zespół hiperkinetyczny). Mit pierwszy . „Nadpobudliwość psychoruchowa to moda, szybko o niej zapomnimy.” „ADHD to taka naukowa nazwa chamstwa, by móc wytłumaczyć dzieci z każdego zachowania.”. Mit drugi .

analu
Download Presentation

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD, zespół hiperkinetyczny)

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej(ADHD, zespół hiperkinetyczny)

  2. Mit pierwszy • „Nadpobudliwość psychoruchowa to moda, szybko o niej zapomnimy.” • „ADHD to taka naukowa nazwa chamstwa, by móc wytłumaczyć dzieci z każdego zachowania.”

  3. Mit drugi • „Nadpobudliwe dzieci są niebezpieczne dla innych – są agresywne, biją inne dzieci, rzucają przedmiotami, w szkole nie chcą się uczyć. Często celowo zachowują się źle.”

  4. Termin zespół nadpobudliwości psychoruchowejnie jest synonimem: • Niespokojnego dziecka • Żywego temperamentu • Zaburzeń zachowania • Agresji • Celowego łamania norm 

  5. Grupy objawów ADHD Zaburzenia uwagi Nadruchliwość Nadmierna impulsywność

  6. Zaburzenia Koncentracji Uwagi. • bardzo długo zabiera się do odrabiania lekcji, • nie potrafi na długo skupić się w czasie pracy, • wszystkie znajdujące się wokół niego przedmioty rozpraszają go, • ma kłopoty z zapamiętaniem przyswajanego materiału, • nie słyszy i nie odpowiada na polecenia, • nie pamięta co było zadane w szkole, • gapi się przez okna zamiast się uczyć.

  7. Zaburzenia Koncentracji Uwagi. DSM – IV TR • Dziecko nie jest w stanie skoncentrować się na szczegółach podczas zajęć szkolnych, pracy lub w czasie wykonywania innych czynności? Popełnia błędy wynikające z niedbałości. • Dziecko ma trudności z utrzymaniem uwagi na zadaniach i grach. • Często wydaje się, że dziecko nie słucha tego, co się do niego mówi. Dziecko nie stosuje się do podawanych kolejno instrukcji i ma kłopoty z dokończeniem zadań szkolnych i wypełnianiem codziennych obowiązków, jednak nie z powodu przeciwstawiania się lub niezrozumienia instrukcji. • Dziecko często ma trudności z zorganizowaniem sobie pracy lub innych zajęć. • Dziecko nie lubi, ociąga się lub unika zajęć wymagających dłuższego wysiłku umysłowego - jak nauka szkolna lub odrabianie zajęć domowych. • Dziecko nie lubi, ociąga się lub unika zajęć wymagających dłuższego wysiłku umysłowego - jak nauka szkolna lub odrabianie zajęć domowych. • Dziecko często gubi rzeczy niezbędne do pracy lub innych zajęć np.: zabawki, przybory szkolne, ołówki, książki, narzędzia. • Dziecko łatwo rozprasza się pod wpływem zewnętrznych bodźców. • Dziecko często zapomina o różnych codziennych sprawach.

  8. Nadruchliwość • biega w kółko, • jest stale w ruchu, • nie potrafi wysiedzieć w ławce przez całą lekcję, • wspina się na wszystkie meble, • ciągle się wierci, • woli zabawy ruchowe niż siedzenie w jednym miejscu, • nie usiedzi przy stole na imieninach u cioci, • je śniadanie biegając po kuchni

  9. Problemy z nadmierną impulsywnością • Brak przewidywania konsekwencji swojego działania • Rozpoczynanie zadania bez całkowitego zrozumienia instrukcji • Nie wysłuchiwanie poleceń do końca • Kłopoty z wykonaniem złożonych lub terminowych prac • Trudności w uczeniu się z wcześniejszych doświadczeń oraz ogólnych zasad • Częstsze uleganie wypadkom • Niewolnicy „już” i „zaraz” • Kłopoty z zaczekaniem na swoją kolej

  10. Nadruchliwość i Impulsywność.DSM – IV TR Nadruchliwość 1.Dziecko ma często nerwowe ruchy rąk lub stóp bądź nie jest w stanie usiedzieć w miejscu. 2. Dziecko wstaje z miejsca w czasie lekcji lub w innych sytuacjach wymagających spokojnego siedzenia. 3. Dziecko chodzi po pomieszczeniu lub wspina się na meble w sytuacjach, gdy jest to zachowanie niewłaściwe. 4. Dziecko często ma trudności ze spokojnym bawieniem się lub odpoczywaniem. 5. Dziecko często jest w ruchu; „biega jak nakręcone”. 6. Dziecko często jest nadmiernie gadatliwe. Impulsywność 7. Dziecko wyrywa się z odpowiedzią zanim zostanie sformułowane pytanie. 8. Dziecko często ma kłopoty z zaczekaniem na swoją kolej. 9. Dziecko często przerywa lub przeszkadza innym (np. wtrąca się do rozmowy lub zabawy).

  11. Pozostałe kryteria diagnostyczne • Objaw musi się utrzymywać 6 lub więcej miesięcy w stopniu utrudniającym funkcjonowanie dziecka • Objawy są stałą cechą występującą od lat. Powinny były ujawnić się przed siódmym rokiem życia. • Objawy muszą powodować pogorszenie funkcjonowania. • Nasilenie objawów musi być większe niż normalny obraz danej cechy u dzieci w tym samym wieku. • Objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej nie są częścią innego zaburzenia.

  12. Podtypy ADHD wg DSM IV TR • Nazwa podtypu • Liczba objawów zaburzeń koncentracji • liczba objawów nadruchliwości /impulsywności • z przewagą zaburzeń koncentracji • 6 – 9 objawów • 0 – 5 objawów • Z przewagą nadruchliwości /impulsywności • 0 – 5 objawów • 6 – 9 objawów • mieszany • 6 – 9 objawów • 6 – 9 objawów

  13. Różne podtypy ADHD, różne problemy 1. Na wyniki w nauce mają wpływ przede wszystkim zaburzenia koncentracji uwagi. 2. Na ocenę z zachowania mają przede wszystkim wpływ objawy nadruchliwości / impulsywności.

  14. ADHD: Rozpowszechnienie • 3%-7%dzieci w wieku szkolnym • Stosunek chłopców do dziewcząt jak 4:1 (American Academy of Pediatrics) • Kobiety najczęściej reprezentują podtyp z zaburzeniami uwagi • 60% pacjentów ma objawy w wieku dorastania i dorosłości • Rozpowszechnienie jest podobne w różnych kulturach, choć występują charakterystyczne wahania. Goldman, et al. JAMA. 1998;279:1100-1107. Barkley RA. Attention-deficit hyperactivity disorder. In: Mash EJ, Barkley RA, eds. Child Psychopathology. 1996:63-112.

  15. Mit trzeci • „ADHD to problem dzieciństwa, z tego całkowicie się wyrasta”

  16. Różnice w nasileniu objawów w różnych grupach wiekowych

  17. Mit czwarty i mit piąty • „Nadpobudliwość jest wynikiem mikrouszkodzeń mózgu.” • „Dzieci mają ADHD, ponieważ rodzice się nimi nie zajmują. To kwestia braku wychowania.”

  18. ADHD – Etiologia Geny

  19. W rodzinach dzieci z ADHD • ADHD u bliźniąt (monozygotyczne 60-80%; dwuzygotyczne 30-40%) • Częściej ADHD u rodzeństwa (20-40% vs. 3-8% w populacji) • Częściej ADHD u ojców (15-40% vs. 1-20% w populacji) • Częściej ADHD u matek (18-40% vs. 1-10% w populacji)

  20. Genetyka molekularna ADHD • Gen receptora dopaminergicznego D4 (DRD4) na chromosomie 11 • Gen transportera dopaminy (DAT1) na chromosomie 5 • Geny receptorów dopaminergicznych D2 i D5 • Gen beta hydroksylazy dopaminy • Geny układu serotoninergicznego 5HT1B, 5HTT • Gen SNAP-25 dla białka związanego z przyłączaniem pęcherzyków synaptycznych • Niewielki wpływ wielu genów, prawdopodobny efekt kumulacji

  21. ADHD – Etiologia Budowa OUN Geny

  22. Struktury mózgu a ADHD: • Zmniejszona objętość mózgu, a zwłaszcza: • okolic przedczołowych • spoidła wielkiego • jąder podkorowych (prążkowia) • płata ciemieniowego • móżdżku

  23. ADHD – Etiologia Budowa OUN Geny Neuro-przekaźniki

  24. Impuls nerwowy Noradrenalina Dopamina Transporter Synapsa Receptory Hipoteza monoamin (1) • 1. Dopamina • 2. Noradrenalina

  25. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej Przedni ośrodek uwagi, skupianie się na jednym bodźcu Tylny ośrodek uwagi, „szum informacyjny” Zametkin, Shallice 2000

  26. Hipoteza monoamin 2 Przedni ośrodek uwagi, receptory dla dopaminy Część receptorów dla dopaminy zależna od receptorów dla noradrenaliny Tylny ośrodek uwagi, receptory dla noradrenaliny Na podstawie Zametkin, Shallice 2000

  27. ADHD – Etiologia Budowa OUN Geny Neuro-przekaźniki Funkcje poznawcze

  28. Teoria Russela Barkleya Hamowanie zachowania Pamięć Hamowanie pierwotnej reakcji emocjonalnej Planowanie Koncentracja Hamowanie pierwotnej reakcji motorycznej

  29. „Czynniki genetyczne mogą odgrywać kluczową rolę jako podłoże podatności i predyspozycji do wystąpienia zaburzenia, czynniki środowiskowe odgrywają zasadniczą rolę w ostatecznym wyrażeniu się symptomu” (Brodski, Lamboroso, 1998)

  30. ADHD – etiologia (3) Obraz kliniczny ADHD Uszkodzenie OUN Odmienny rozwój OUN Wpływ środowiska

  31. Mit szósty • „Po co zajmować się ADHD, jeśli objawy kiedyś i tak staną się mniejsze.”

  32. Trudności szkolne dzieci z ADHD • Słabsze osiągnięcia szkolne (90%+) • Niższe wyniki w testach badających osiągnięcia szkolne (deficyt 10-15 pkt.) • Niższy Iloraz Inteligencji (deficyt 7-10 pkt.)

  33. Konsekwencje ADHD cd. • Problemy w nauce: • 25-35% kontynuuje naukę • 60% zostaje zawieszonych • 14% zostaje wyrzuconych • 30-40% przerywa szkołę na zawsze • 20% wstępuje na studia wyższe • 5% kończy studia • Lower Class Ranking (70%/50%)

  34. Najczęściej po pomoc trafiają dzieci w wieku 6 – 13 lat, w pierwszych latach nauki szkolnej. Momenty kryzysowe to: • pierwsze półrocze 1 klasy, kiedy dziecko z ADHD zupełnie nie może dostosować się do wymogów szkoły, • czwarta klasa, kiedy nagle pojawia się konieczność dostosowania się do wymagań różnych nauczycieli, zmian pomieszczeń klasowych, większej samodzielności w notowaniu. • początek gimnazjum, gdy na plan pierwszy wychodzą powikłania ADHD

  35. Konsekwencje ADHD

  36. Konsekwencje ADHD

  37. Mit siódmy • „ADHD rozpoznaje się za dużo.”

  38. Cecha staje się objawem, gdy zaczyna przeszkadzać w normalnym życiu. Liczba dzieci Nasilenie ADHD Dzieci zbyt spokojne Szeroka norma populacyjna Cechy ADHD ADHD

  39. Zmiany w rozpoznawaniu ADHD Rozpowszech. ADHD Rozp. Zab. Hiperkinet.. Dane na temat leczenia i praw do specjalnego nauczania

  40. Implikacje (1) I. ADHD jest zaburzeniem: • częstym • upośledzającym funkcjonowanie • o wieloczynnikowej etiologii • zaburzającym funkcjonowanie dziecka, rodziny i otoczenia • najczęściej z współwystępującymi dodatkowymi trudnościami II.Konieczne jest wczesne rozpoznawanie i wdrażanie interwencji terapeutycznych

  41. Proces diagnozy Diagnoza Rodzice Nauczyciel Dziecko

  42. Leczenie

  43. Mit ósmy Nic mi nie zrobisz, ja mam ADHD!

  44. Terapia ADHD: cele i założenia (1) • Zmniejszenie objawów nadpobudliwości • Zmniejszenie objawów zaburzeń współwystępujących • Zmniejszenie ryzyka późniejszych powikłań • Edukacja rodziny, otoczenia i dziecka nt. natury nadpobudliwości

  45. Terapia ADHD: cele i założenia (2) • Zmiana otoczenia, i dostosowanie go do potrzeb dziecka • Wzmocnienie strategii radzenia sobie z problemem u dziecka, rodziców i nauczycieli • Zmiana niewłaściwych postaw JEST TO BARDZIEJ OPIEKA NIŻ LECZENIE

  46. Metody niefarmakologiczne Psychoedukacja Praca na pozytywach Radzenie sobie z agresją impulsywną Inne metody pracy (reedukacja, terapia rodzinna Specyficzne strategie radzenia sobie z objawami Zasady i konsekwencje

  47. Sześć etapów skutecznego wydawania polecenia • Podejdź do dziecka • Zdobądź jego uwagę (dotknij go, spójrz w oczy, zawołaj po imieniu) • Wydaj jednoznaczne polecenie w 2 – 3 słowach • Poproś dziecko by powtórzyło polecenie • Powtórz polecenie tyle razy ile założyłeś, poproś by dziecko je powtórzyło. • Dopilnuj jego wykonania (Nie odchodź od dziecka, aż nie skończy!)

  48. Mit dziewiąty – dwie wersje • W leczeniu ADHD wystarczą jedynie metody terapeutyczne – żadne leki nie są potrzebne. • Jak podamy dziecku leki to się naprawi i już będzie dobrze.

  49. Poprawa po 14 miesiącach leczenia – MTA Study

  50. Leczenie ADHD ‘Borderline’ ADHD; Niezbyt nasilone ADHD Terapia behawioralna Nasilone ADHD Obecność powikłań / dodatkowych rozpoznań Farmakoterapia

More Related