1 / 20

Kurs języka C++ – wykład 3 (17.03.2014)

Kurs języka C++ – wykład 3 (17.03.2014). Przenoszenie Składowe statyczne Funkcje wbudowane Funkcje zaprzyjaźnione. Spis treści. Semantyka przenoszenia Składowe statyczne static Funkcje i metody wbudowane inline. Semantyka przenoszenia.

tacey
Download Presentation

Kurs języka C++ – wykład 3 (17.03.2014)

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Kurs języka C++ – wykład 3 (17.03.2014) PrzenoszenieSkładowe statyczneFunkcje wbudowaneFunkcje zaprzyjaźnione

  2. Spis treści • Semantyka przenoszenia • Składowe statyczne static • Funkcje i metody wbudowaneinline

  3. Semantyka przenoszenia • Konstruktor przenoszący służy do utworzenia nowego obiektu przez przeniesienie danych z obiektu tymczasowego. • Konstruktorem przenoszącym jest konstruktor w klasie Klasa, który można wywołać z jednym argumentem typu:Klasa::Klasa (Klasa &&);Klasa::Klasa (const Klasa &&); • Kopiowanie przenoszące służy do przeniesienia danych z obiektu tymczasowego (najczęściej poprzez wymianę danych z obiektem tymczasowym). • Kopiowanie przenoszące jest przypisaniem w klasie Klasa, który można wywołać z jednym argumentem typu:Klasa & Klasa::operator= (Klasa &&);Klasa & Klasa::operator= (const Klasa &&); • Semantyka przenoszenia jest utożsamiana z wykradaniem danych z obiektu tymczasowego.

  4. Semantyka przenoszenia • Przykład (1): #include <cstring> #include <algorithm> class string { char* data; public: string(const char* p) { size_t size = strlen(p) + 1; data = new char[size]; memcpy(data, p, size); }

  5. Semantyka przenoszenia • Przykład (2): ~string() { delete[] data; } string(const string& that) { size_t size = strlen(that.data) + 1; data = new char[size]; memcpy(data, that.data, size); }

  6. Semantyka przenoszenia • Przykład (3): string(string&& that) { data = that.data; that.data = nullptr; }string& operator=(string that) { std::swap(data, that.data); return *this; }};

  7. Pola statyczne • Każdy obiekt danej klasy ma swój własny zestaw pól z danymi. • Pole statyczne, z deklaratorem static, nie jest częścią obiektu, istnieje poza jakimkolwiek obiektem i jest wspólne dla wszystkich obiektów danej klasy. • Pole statyczne istnieje przez cały czas życia programu, nawet wtedy gdy nie utworzono żadnego obiektu danej klasy.

  8. Pola statyczne • Deklaracja pola statycznego w ciele klasy (w pliku nagłówkowym) nie jest jego definicją. • Przykład klasy z deklaracją pola statycznego:class data{ int dz, mies, rok;public: data (int d, int m, int r) : dz(d), mies(m), rok(r) {/*…*/}static data poczatek_kalendarza;}; • Definicję pola statycznego należy umieścić poza klasą (w pliku źródłowym). • Przykład definicji pola statycznego poza klasą:data data::poczatek_kalendarza(15,10,1582);

  9. Pola statyczne • Odniesienie się do pola statycznego poprzez nazwę klasy:klasa::pole_stat • Do pola statycznego można się też odnieść poprzez jakikolwiek obiekt danej klasy:klasa ob, *wsk;// …ob.pole_statwsk->pole_stat

  10. Statyczne funkcje składowe • Statyczna funkcja składowa, z deklaratorem static, nie odnosi się do żadnego obiektu danej klasy. • Statyczna funkcja składowa może być wywołana w dowolnym momencie, nawet wtedy gdy nie utworzono żadnego obiektu danej klasy. • Deklaracja statycznej funkcji składowej znajduje się w ciele klasy (w pliku nagłówkowym) a jej definicja jest poza klasą (w pliku źródłowym).

  11. Statyczne funkcje składowe • Przykład klasy z deklaracją statycznej funkcji składowej:class data{ int dz, mies, rok;public: data (int d, int m, int r) : dz(d), mies(m), rok(r) {/*…*/}static int roznica (data p, data k);}; • Przykład definicji statycznej funkcji składowej:int data::roznica (data p, data k) {/*…*/} • W ciele statycznej funkcji składowej nie wolno odnosić się do składowych instancyjnych ani do wskaźnika this. • Do statycznej funkcji składowej można odnieść się poprzez nazwę klasy albo poprzez jakikolwiek obiekt danej klasy.

  12. Funkcje wbudowane • Funkcje wbudowane, oznaczone deklaratorem inline, są rozwijane w miejscu wywołania. • Ich definicja musi być znana w momencie kompilacji a nie linkowania, dlatego nie tylko ich deklaracja ale również definicja znajduje się w pliku nagłówkowym. • Deklarator inline to tylko sugestia dla kompilatora aby wbudowywał funkcję w miejscu jej wywołania. • Funkcja inline zostanie skompilowane jako outline w przypadku, gdy: • kompilujemy program do pracy z debuggerem, • funkcja jest rekurencyjna, • pobieramy w programie adres funkcji.

  13. Funkcje wbudowane • Wbudowywanie funkcji w kod ma sens w przypadku krótkich funkcji. • Funkcje wbudowane zwiększają rozmiar programu wynikowego ale przyspieszają jego działanie. • Przykład funkcji wbudowanej:inline int zaokraglenie (double d){ return d<0? int(d-.5): int(d+.5);}

  14. Wbudowane funkcje składowe • W klasie też można definiować wbudowane funkcje składowe. • Metoda zdefiniowana w klasie jest traktowana jako wbudowana. • Metody wbudowane można także definiować poza klasą.

  15. Wbudowane funkcje składowe • Przykład klasy z metodami wbudowanymi:class data{ int dz, mies, r;public: data (int d, int m, int r); int dzien (void) const; int miesiac (void) const { return mies; } inline int rok (void) const { return r; }};inline data::data (int d, int m, int r): dz(d), mies(m), r(r) {}inline int data::dzien (void) const{ return dz; }

  16. Argumenty domyślne • Często mamy taką sytuację, że w ogólnym przypadku funkcja wymaga podania większej liczby argumentów niż w przypadku najprostszym, albo że wartości niektórych argumentów często się powtarzają. • Argumenty funkcji globalnych i funkcji składowych w klasie mogą posiadać argumenty domyślne. • Argumenty domyślne są formą przeciążania nazwy funkcji.

  17. Argumenty domyślne • Argumenty domyślne mogą występować tylko na końcu listy argumentów. • Wartości domyślne nadawane argumentom domyślnym podaje się tylko w deklaracji funkcji, w definicji się tego nie powtarza. • Przy wywoływaniu funkcji z argumentami domyślnymi można pomijać argumenty domyślne od końca. • Wszystkie argumenty mogą być domyślne.

  18. Argumenty domyślne • Przykład funkcji z argumentem domyślnym:// deklaracjavoid drukuj (int x, int podst=10);// definicjavoid drukuj (int x, int podst) {/*…*/}// wywołaniadrukuj(63); // wynik 63drukuj(63,16); // wynik 3Fdrukuj(63,2); // wynik 111111

  19. Nienazwane argumenty • Jeśli argumentu nazwanego nie używa się w ciele funkcji lub funkcji składowej, to kompilator będzie generował ostrzeżenia. • Argumenty, których nie używa się w ciele funkcji mogą nie posiadać swojej nazwy. • Również argumenty domyślne mogą nie posiadać nazwy. • Przykład funkcji z nienazwanym argumentem:void buczenie (int) { /*…*/ }

  20. Funkcja bez argumentów • Jeśli funkcja nie ma żadnych argumentów, to powinno się ją zadeklarować z argumentem void. • Przykład:void buczenie (void);// to jest równoważne z// void buczenie ();// w języku C byłoby to równoważne z // void buczenie (...);

More Related