Download
1 / 100
1.37k likes | 2.11k Views
Wigierski Park Narodowy. Wigierski Park Narodowy.
E N D
Wigierski Park Narodowy jeden z największych parków narodowych w Polsce. Został powołany z dniem 1 stycznia 1989 r. rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 1988 r. (Dziennik Ustaw nr 25 z dn. 21 lipca 1988, poz. 173) jako piętnasty z kolei park narodowy w Polsce
POŁOŻENIE Wigierski Park Narodowy położony jest na północnym skraju Puszczy Augustowskiej, Geograficznie Park leży w granicach Pojezierza Litewskiego i obejmuje fragmenty trzech mezoregionów: Pojezierza Zachodniosuwalskiego, Pojezierza Wschodniosuwalskiego i Równiny Augustowskiej. Prawie cały obszar Wigierskiego Parku Narodowego leży w środkowej części dorzecza rzeki Czarna Hańcza, dopływu Niemna
Wigierski Park Narodowy Zajmuje powierzchnię 15085 ha i obejmuje zespół 42 jezior, w tym jezioro Wigry (2189 ha, maksymalna głębokość 73 m) położone w centralnej części parku oraz kompleks lasów północnej części Puszczy Augustowskiej i przylegające tereny użytków rolnych. Teren parku jest bardzo zróżnicowany. W jego północnej części, krajobraz jest pagórkowaty, z licznymi morenami, ozami, rynnami rzek i strumieni, wieloma zbiornikami wodnymi i innymi formami polodowcowej rzeźby terenu. Południowa część jest bardziej płaska, położona na piaszczystych glebach sandru augustowskiego, porośniętego rozległymi borami i borami mieszanymi.
LASY Lasy porastające brzegi Wigier w przewadze składają się z sosny i świerka. W wielu miejscach zachowały naturalny charakter, z bogatym runem leśnym. W północnej części parku w większej ilości rosną również dęby, lipy, olsze, brzozy i jesiony. Szata roślinna odznacza się dużym bogactwem i różnorodnością, a wiele zbiorowisk roślinnych jest miejscem występowania gatunków rzadkich i chronionych.
Flora Parku jest bardzo bogata. Liczy ponad 800 gatunków roślin naczyniowych, około 170 gatunków mszaków i 300 porostów oraz wiele gatunków grzybów, śluzowców i glonów. Spośród drzew najliczniej występuje sosna i świerk. Oprócz nich także brzoza brodawkowata i omszona, olsza czarna, dąb szypułkowaty, lipa drobnolistna i inne.
Ochrona gatunków storczykowatych W Parku żyją aż 22 gatunki storczyków (łącznie w Polsce ok. 50) w tym krytycznie zagrożony miodokwiat krzyżowy oraz kukuczka kapturkowata
Na terenie Parku stwierdzono występowanie 297 gatunków kręgowców, w tym 32 gatunki ryb, 12 gatunków płazów, 5 gatunków gadów, 205 gatunków ptaków oraz 46 gatunków ssaków. • FAUNA
Ponad 82% fauny kręgowców Parku (244 gatunki) podlega ochronie gatunkowej. Jest to 48% wszystkich chronionych w Polsce kręgowców. Wśród gatunków objętych ochroną zdecydowanie największą grupę stanowią ptaki – 185 gatunków, a następnie ssaki – 37 gatunków. Pozostałe gatunki należą do gromady płazów, gadów i ryb.
Szczególna ochrona bobrów • Pierwsze stanowisko bobrów na terenie znajdującym się obecnie w granicach parku stwierdzono przy ujściu Czarnej Hańczy z Jeziora Wigierskiego w latach 1944-1949. Powołanie wyżej wymienionych rezerwatów oraz ochrona gatunkowa bobra przyczyniły się do wzrostu liczebności tych zwierząt i ich migracji na okoliczne tereny, dając początek liczącej blisko 5 tys. osobników populacji bobrów na Suwalszczyźnie. W samym Parku liczebność populacji bobra w połowie lat 90. ub. wieku osiągnęła ok. 250 szt. i od tej pory utrzymuje się na zbliżonym poziomie.
Szczególna ochrona ryb • W miejscowości Tartak znajduje się wylęgarnia ryb, produkująca materiał zarybieniowy dla wód Parku. Wylęgarnia przyjmuje także do wylęgu ikręsielawy, siei i szczupaka dostarc-zoną przez właścicieli jezior spoza Parku.
