1 / 17

Wielka Emigracja

Wielka Emigracja. Geneza Wielkiej Emigracji. Po upadku powstania żołnierze walczący w powstaniu przekroczyli granice z Austrią i Prusami i udali się na zachód. Była to największa fala polskiego uchodźctwa licząca ok. 10 tys. osób. Dlatego nazwano ją Wielką Emigracją.

errol
Download Presentation

Wielka Emigracja

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Wielka Emigracja

  2. Geneza Wielkiej Emigracji Po upadku powstania żołnierze walczący w powstaniu przekroczyli granice z Austrią i Prusami i udali się na zachód. Była to największa fala polskiego uchodźctwa licząca ok. 10 tys. osób. Dlatego nazwano ją Wielką Emigracją. Jej główne skupiska znajdowały się w Belgii, Wielkiej Brytanii i Francji.

  3. Wielka Emigracja nie była zjawiskiem celowo zaplanowanym, a mimo to odegrała ogromną rolę w życiu umysłowym i politycznym Polaków. Zrodziła się on w krótkim czasie, bo w niespełna rok po klęsce listopadowej. Emigrantami byli na początku cywile: urzędnicy, artyści, dziennikarze, pisarze, inteligencja i politycy, a dopiero w późniejszym czasie oficerowie i żołnierze oraz inni uchodźcy, przede wszystkim z rosyjskiego zaboru. J. Bem to jeden z pierwszych twórców Wielkiej Emigracji, który pomógł tysiącom internowanych wojskowych przedostać się do Francji. Reszta Polaków udała się do Belgii, Wielkiej Brytanii, Szwajcarii, Saksonii i Stanów Zjednoczonych oraz Algierii.

  4. Przyczyny Emigracji Po upadku powstania listopadowego wielu jego uczestników z obawy przed represjami cara i w nadziei na kontynuowanie walki udało się na emigracje. Na emigracji widzieli nadzieje na odzyskanie poparcia w powrocie do niepodległości.

  5. Joachim Lelewel i Komitet Narodowy Polski Komitet tworzyli głównie rewolucjoniści szlacheccy, którzy głosił republikańskie idee, tym samym otrzymując pomoc materialną od francuskich republikanów. Celem Komitetu Narodowego Polskiego była walka o niepodległość narodu, równouprawnienie obywateli, zniesienie pańszczyzny, wprowadzenie republiki, uwłaszczenie włościan. Ogromny nacisk kładziono na kontakty z europejskimi ugrupowaniami demokratycznymi. Jednak KNP nie miał szans na utrzymanie się ze względu na spory o przywództwo. Rozpadł się na różne grupy i tak na przykład w marcu 1832 roku zostało założone Towarzystwo Demokratyczne Polskie z grupy Krępowieckiego. Poza tym, komitet Narodowy Polski zamknięty został przez francuską policję w grudniu 1832, gdyż za przykładem Joachima Lelewela, komitet miał plany wziąć udział w powszechnej rewolucji karbonarskiej, która miała odbyć się w roku 1833 w Europie. Lelewel musiał więc opuścić Francję.

  6. Joachim Lelewel

  7. Ugrupowania Wielkiej Emigracji Towarzystwo Demokratyczne Polskie z Tadeuszem Krępowieckim, Ludwikiem Mierosławskim i Stanisłwem Worcellem na czele. Program ideowy tego stronnictwa został dokładnie określony w 1836 roku. TDP utworzone zostało w Paryżu w marcu 1832 roku. Natomiast datę 4 grudnia 1836 r. wiąże się z wydaniem dokumentu programowego Towarzystwa Demokratycznego Polskiego, w którym stwierdza się nazwę zrzeszenia jako ManifestuWielkiego. Manifest ten szczególną rolę przypisywał sile narodu polskiego, doceniając też wagę międzynarodowych sił w odzyskaniu niepodległości. Przyszła Polska według TDP miała być demokratyczna i republikańska, natomiast rząd narodowy nowo powstałego państwa polskiego miał znieść wszelkie przywileje stanowe oraz ogłosić właścicielami ziemskimi, tych, którzy tę ziemię uprawiali. W roku 1862 towarzystwo zostało rozwiązane, zaś jego miejsce zajęła nowo powstała grupa działaczy politycznych.

  8. Ludwik Mierosławski

  9. Ugrupowania Wielkiej Emigracji Konserwatywno-liberalny Hotel Lambert, skupiał najbogatsze kręgi społeczeństwa, głównie arystokrację. Obozem tym kierował Adam Czartoryski, a następnie Władysław Czartoryski, jego syn. Ta kontrowersyjna nazwa ugrupowania pochodzi od pałacu na Wyspie św. Ludwika, rezydencji Księcia. Hotel Lambert dążył do odbudowy Polski, lecz w przeciwieństwie do koncepcji Gromady Ludu Polskiego szlachta miałaby tu odgrywać rolę decydującą, zaś sprawa chłopów w ogóle ich nie obchodziła. Zwolennicy tego obozu widzieli w Adamie Czartoryskim przyszłego króla Polski. Program ich opierał się na Konstytucji 3 Maja i skupiał się na działalności oświatowej, kulturalnej oraz naukowej. Liczyli oni też na poparcie ze strony Europy Zachodniej.

  10. Adam Czartoryski

  11. Ugrupowania Wielkiej Emigracji Gromady Ludu Polskiego . Grupa ta zrzeszała londyńskich przedstawicieli byłego Towarzystwa Demokratycznego Polskiego (T. Krępowiecki, S. Worcell), którzy założyli Gromadę Ludu Polskiego w roku 1835, stając się organizacją o profilu demokratyczno-rewolucyjnym. To ugrupowanie miało na celu doprowadzić do likwidacji własności ziemskiej w wyniku powstania ludowego przeciw feudałom oraz zaborcom, kreując bezklasowe społeczeństwa ( ostro krytykując szlachtę). W ich programie zawarte były m.in. hasła o powszechnej oświacie, a także o opiece nad niezdolnymi podjąć pracę. Krótko mówiąc, głosili oni idee socjalizmu utopijnego.

  12. Stanisław Worcell

  13. Nasilenie działalności ugrupowań Wielkiej Emigracji miało miejsce w latach 30 i 40. XIX wieku. Część organizacji przetrwała aż do lat 60. Z Wielką Emigracją swoje losy złączyło wielu polskich twórców romantycznych, m.in. Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki, Zygmunt Krasiński czy Cyprian Kamil Norwid.

  14. KONIEC Prezentację Przygotowały:Natalia LeśniakUla Tyrna

More Related