1 / 8

Ziołolecznictwo

Ziołolecznictwo. Ziołolecznictwo czy inaczej fitoterapia jest rodzajem leczenia, w którym znajdują zastosowanie surowce oraz przetwory roślinne. Zaliczyć tu należy także rośliny znane nam z codziennej diety, czyli warzywa oraz owoce. Historia ziołolecznictwa.

esben
Download Presentation

Ziołolecznictwo

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Ziołolecznictwo

  2. Ziołolecznictwo czy inaczej fitoterapia jest rodzajem leczenia, w którym znajdują zastosowanie surowce oraz przetwory roślinne. Zaliczyć tu należy także rośliny znane nam z codziennej diety, czyli warzywa oraz owoce.

  3. Historia ziołolecznictwa Na całym świecie jest ponad 20.000 rodzajów roślin, które są używane w celach medycznych. Wciąż jesteśmy świadkami wytwarzania coraz to nowych produktów kosmetycznych i do pielęgnacji skóry na bazie przeróżnych składników. Na przykład świeże pomidory albo ananas potrafią usunąć martwe komórki skóry już po kilku minutach. Olej marchwiowy i sok z aloe vera potrafią skutecznie eliminować szkodliwe ultrafioletowe promienie słoneczne, które najbardziej mają wpływ na starzenie się skóry. Rumianek i rabarbar można z powodzeniem stosować do rozjaśniania włosów, henna daje włosom ciepły, czerwony kolor, a indygo nadaje się do farbowania na niebiesko.

  4. Rumianek Roślina występuje w całej Europie, Ameryce Północnej i Australii. W Polsce pospolita w stanie jako chwast segetalny i ruderalny, surowiec pochodzi jednak z hodowli. Opis: Koszyczki są o małej średnicy - 15mm. Najbardziej charakterystyczne dla tego surowca jest występowanie pustego osadnika. Kwiaty żeńskie są języczkowate (12mm), białe, leżą na obwodzie. Korona zakończona trzema ząbkami na dole przechodząca w rurkę. Kwiaty rurkowate są żółte (obupłciowe) o średnicy 3mm. Znajdują się one wewnątrz koszyczka. Mają 5 ząbków i pręcików, ich korona jest dzwonkowato rozszerzona. W obydwu kwiatach słupki dolne. Zapach surowca jest silny, swoisty. Działanie: Wyciągi z surowca po podaniu doustnym działają przeciwzapalnie na błony śluzowe przewodu pokarmowego, zwłaszcza żołądka. Działanie przeciwbakteryjne jest nieznaczne. Związki czynne są wydalane z moczem, dzięki czemu wywierają słabe działanie przeciwzapalne na kłębuszki nerkowe, moczowody i pęcherz.

  5. Kwiatostan lipy Charakterystyka: Lipy rosną w całym kraju, największe skupiska spotyka się na południu. Jest drzewem popularnym w całej Europie. Kwiaty lipy szeroko i drobnolistnej są cennym surowcem leczniczym. Nie należy zbierać lipy srebrzystej,której liście są od spodu srebrzystej barwy. Opis: Kwiatostany lipy sa zółtawo-białe pozbawione płonnych pręcików, bardzo wonne, miododajne z nagą szyjką słupka. Skupione są po dwa do sześciu wiszących groniastych lub wiechowatych kwiatostanach, których osie są zrośnięte mniej więcej połowie z wielkimi bladozielonymi lub żółtawozielonymi owalnymi podsadkami. Kielich ma pięć żółtawo-białych działek i pięć płatków korona, bardzo wąskich żółtych. Działanie: Związki czynne, zawarte w kwiatach lipy, pobudzają wydzielanie gruczołów trawiennych, zwiększając wydzielanie soku żołądkowego, żółci, a także produkcję moczu. Poprawiają, więc trawienie i przyswajanie pokarmów oraz wydalanie toksycznych produktów przemiany materii. Bogata zawartość śluzów działa osłaniające na śluzówkę żołądka, zapobiega samostrawieniu. Kwiaty lipy są od wieków znanym środkiem napotnym, korzystnym w leczeniu przeziębień, angin, gryp oraz zapaleń oskrzeli i płuc. Związki zawarte w wywarach z lipy mają działanie uspokajające. Chociaż jest ono łagodne, może być z powodzeniem polecane ludziom pracującym umysłowo, w stanach znużenia i przemęczenia, w przypadkach słabej koncentracji uwagi. Lipa przynosi także ulgę w nerwobólach. Wyciągi z lipy mogą być używane do płukania ust i gardła, a także do kąpieli przy bólach kostnych i nerwobólach. Używane do płukania włosów wzmacniają je i zapobiegają wypadaniu.

  6. Liść pokrzywy Wystepowanie : Pokrzywa rośnie prawie na całym świecie, za wyjątkiem strefy tropikalnej i okolic podbiegunowych. W Polsce rośnie po przychaciach, w zaroślach, olszynach, na śmietniskach, wilgotnych siedliskach w lasach, na pastwiskach. Działanie: Jest stosowana w stanach zapalnych dróg moczowych. Zawarte w korzeniu sitosterole wykorzystywane są w leczeniu łagodnego przerostu prostaty, w początkowym stadium choroby. Nie likwidują choroby, ale spowalniają jej rozwój. Wpływa dodatnio na procesy przemiany materii, pobudza działalność gruczołów wydzielania wewnętrznego i zwiększa ilość krwinek czerwonych, poprawia perystaltykę jelit. Liść pokrzywy stosowany jest do pielęgnacji skóry i włosów skłonnych do przetłuszczania się i zawarty jest w licznych kosmetykach. Szczególnie polecana jest na wiosenne osłabienie.

  7. Liście mięty pieprzowej Opis: Ma rozgałęzioną, czworokątną łodygę, obficie ulistniona. Liście sa wydłużone, ostro zakończone, z ząbkowanymi brzegami. Nakrzyżległe, na wyraźnych, krótkich ogonkach, lancetowatojajowate do podługojajowatych, zaostrzone, nierównomiernie ostro piłkowane. Z wierzchu ciemnozielone, spodem jaśniejsze, z obu stron gruczołkowato, żółto kropkowane. Działanie : • Ułatwia trawienie, działając żółciopędnie • Działa antyseptycznie - hamuje rozwój bakterii chorobotwórczych - stosowana w bakteryjnych zakażeniach przewodu pokarmowego • Rozkurcza mięśnie gładkie - przynosi ulgę w bólach menstruacyjnych, kolkach • Ma działanie przeciwbólowe • Pobudza wydzielanie soków żołądkowych - ułatwia trawienie

  8. Liść melisy Melisa jest wieloletnia rośliną miododajna, osiągającą wysokość 30-80 cm. Roślina ta rośnie dziko w południowej Europie, północnej Afryce Azji Mniejszej, a także południowej Szwajcarii. Melisa jest uprawiana w wielu krajach Basenu Morza Śródziemnego, w europejskiej części Rosji, w Ameryce Północnej, a także w Polsce. Silnie rozgałęziona łodyga jest obficie ulistniona. Liście, ułożone naprzeciwlegle, są jajowate, grubo karbowane-ząbkowane. Bladoniebieskie lub żółtawe kwiaty zebrane są nibyokółki w pachwinach liści. Uprawa: Melisa lubi cieple, nasłonecznione miejsca i dobra ziemie. Rozmnaża się ja z nasion wysiewanych wiosna wprost do gruntu lub przez podział starszych roślin.

More Related