260 likes | 416 Views
Pokolenie. Reż . Andrzej Wajda Rok Prod. 1954. Debiutancki film Andrzeja Wajdy nosi wyraźne piętno ideologii komunistycznej i p rezentuje zmanipulowaną wersję historii. Film nakręcony na podstawie powieści Bohdana Czeszko pod tym samym tytułem .
E N D
Pokolenie Reż. AndrzejWajda Rok Prod. 1954
Debiutancki film Andrzeja Wajdy nosi wyraźne piętno ideologii komunistycznej i prezentuje zmanipulowaną wersję historii. Film nakręconynapodstawiepowieściBohdanaCzeszko pod tymsamymtytułem. Zdjęcia rozpoczęły się w roku 1954 — wprawdzie już po śmierci Stalina, ale na długo przed XX zjazdem KPZR, rozpoczynającymodwilż. Powieść proletariacka była więc powieścią słuszną i młody absolwent szkoły filmowej mógł rozpocząć zdjęcia
Obsada Dorota UrszulaModrzyńska Mundek Roman Polański Stach TadeuszŁomnicki JasioKrone TadeuszJanczar
Stach (Tadeusz Łomnicki) żyje na przedmieściach Warszawy. Za namową matki, rozpoczyna pracę w warsztacie stolarskim. Nawiązuje kontakt z lewicową organizacją podziemną, Gwardią Ludową. Z entuzjazmem podejmuje walkę z Niemcami, pełen nadziei na zwycięstwo i mającą po nim nastać sprawiedliwość społeczną.
Janek (Tadeusz Janczar). Mimo pozorów, nie chce zabijać, nie chce angażować się w walkę. Odmawia pomocy zbiegłemu z ogarniętego powstaniem getta, przyjacielowi. Ostatecznie jednak decyduje się dołączyć do Stacha i ginie podczas akcji w getcie.
Dorota (Urszula Modrzyńska), kierowniczka polityczna oddziału Gwardii Ludowej. Między nią a Stachem zawiązuje się romans, jednak po pierwszej wspólnej nocy Urszula zostaje areztowana przez gestapo.
Film opowiada o odpowiedzialności, poświęceniu i ofierze ponoszonej przez młodych, lewicujących Polaków w obliczu drugiej wojny światowej. Reżyser ukazuje ludzi kilkunastoletnich, stawianych przed dramatycznymi wyborami, których muszą dokonywać często w ekstremalnych sytuacjach.
W ciężkich warunkach wojny młodzi chłopcy kradną węgiel z przejeżdżających przezWarszawę niemieckich transportów kolejowych. W trakcie jednej z takich prób Kostek, kolega Stacha, zostaje zastrzelony przez wartownika.
RannyStachudajesię do pobliskiegobaru. Tam spotykaSekułe, któryzałatwia mu prace w stolarni.
Za namową matki, rozpoczyna pracę w warsztacie stolarskim Berga.Zakładwykonujezleceniadlaarmiiniemieckiej.
Działa tam komórka Armii Krajowej. Chłopak nie przystaje jednak do AK.
Zaprzyjaźnia się z robotnikiem Sekułą, związanym z komunistyczną Gwardią Ludową. Sekuła wyjaśnia chłopakowi istotę kapitalistycznego wyzysku i mobilizuje go do nauki.
StachzainspirowanyprzemówieniemDoroty, szukakontaktu z GwardiąLudową. Sekułainformuje go o spotkaniuczłonkówGwardiiLudowej.
Poznaje młodego stolarza z Dorotą, aktywistką Związku Walki Młodych.
Pod wpływem dziewczyny Stach wstępuje do związku. Składa przysięgę, próbuje pozyskać dla organizacji kolegę z pracy – Jasia.
Jasio Krone jednak odmawia, obawiając się konsekwencji – jegostaryojciectracipracę, a on sampozostajejedynymźródłemutrzymania.
W Warszawie panuje okupacyjny terror. Gniew Stacha przeciw Niemcom wzrasta po niesłusznym oskarżeniu o kradzież drewna i brutalnym pobiciu.
Chłopak postanawia wraz z przyjaciółmi naruszyć zasady konspiracji i dokonać samosądu. Wyrok na niemieckim oficerze wykonuje Jasio Krone, używając broni skradzionej AK-owcom z zakładu.
Wybucha powstanie w getcie warszawskim. Młodzi konspiratorzy otrzymują rozkaz przejęcia grupy Żydów. Na akcję jedzie też Jasio. Prowadzeni przez Sekułę Żydzi wydostają się kanałem z getta, jednak przy murach wywiązuje się strzelanina z Niemcami.
Jasio bierze na siebie siły wroga i skrywa się w budynku, z którego nie ma ucieczki. Osaczony chłopak ginie śmiercią samobójczą.
UczucieStacha do Dorotyrozwijasię, podobniejakjegorola w podziemnejorganizacji. Stachdorasta, stajesięmężczyzną. Kombinacjamiłościipolityki jest bardzocharakterystycznadlafilmówWajdy.
Wkrótce gestapo aresztuje bliską sercu Stacha Dorotę, a on sam ledwie unika aresztowania.
Film kończy się sceną, w której Stach bierze na siebie odpowiedzialność za tworzenie nowej grupy młodych konspiratorów. Choć Stach płacze w ostatniej scenie, ostatecznie ociera łzy i patrzy na młodych żołnierzy-ochotników, niosących kwiaty.
Już za nowych czasów, pogardzano tym filmem Wajdy, jako obrazem zakłamanym i gloryfikującym komunistów. Jednak należy podkreślić, że Wajda nie mija się w tym obrazie z prawdą — Gwardia Ludowa walczyła z Niemcami z nie mniejszym poświęceniem co ZWZ-AK. Skoro Wajda, którego ojciec zginął w Katyniu, zdobył sie na nakręcenie takiego filmu, nikomu chyba nie powinni przeszkadzać młodzi ideowi komuniści.
Bohaterowie, młodzi chłopcy, traktują walkę jak zabawę. Bo też i chcą oni się bawić, możliwość zabawy odebrała im wojna już kilka lat wcześniej. Chcą kochać, śmiać się, żyć! Wajda mówił, że jego ambicją było przeciwstawienie się poglądowi wyrażanemu w wielu filmach, że młodzi z pieśnią na ustach, z pełną świadomością w sercach oddawali życie za ojczyznę. Te słowa brzmiały na początku lat 50. niemal świętokradczo, a i dziś zapewne znaleźliby się święcie oburzeni na takie słowa.