Karol Koźmiński- autor Kamieni na szaniec

1. PRACA NA WSZECHNICĘ Karol Koźmiński- autor Kamieni na szaniec

2. przedstawił życiorysy dwunastu legionistów, którzy polegli „na polu chwały”. We wstępie wyjaśnił zaś, że każdy z nich to „kamień” złożony na szańcu Ojczyzny, oni i wielu innych stali się „kopcami granicznymi nowej Polski”. O tej właśnie książce rozmawiał Rudy z Zośką i Stanisławem Broniewskim w przeddzień swego aresztowania. Karol Koźmiński„ Kamienie na szaniec”

3. Informacje o utworze. • W roku 1937 Wydawnictwo Książnica Atlas wydało taki zbiór hagiograficznych życiorysów bohaterów odrodzonej Polski: Tadeusza Wyrwy-Furgalskiego, Leopolda Lisa-Kuli (o którym pisano wiersze i piosenki, czy Bolesława Mościckiego.Ich wspólną cechą było to, że oddali życie za Polskę

4. Inne książki autorstwa Koźmińskiego. • Bez trwogi i zmazy: Opowieść o generale Karolu Kniaziewiczu (1962) • Bohater dwóch kontynentów: Powieść historyczna o Kazimierzu Pułaskim (1968) • Bohater Racławic (1955) • Elwira: Powieść z lat Wiosny Ludów (1969) • Fiszerek: Opowieść o generale Stanisławie Fiszerze (1964) • Generał Bosak (1962) • Generał Kruk: Opowieść z czasów powstania styczniowego (1967) • Grenadier Stach: Opowieść z czasów powstania kościuszkowskiego (1969) Grenadierzy krakowscy (1965)

5. Ordery i upamiętnienia. • Krzyż Niepodległości • Krzyż Walecznych • Srebrny Krzyż Zasługi – dwukrotnie • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości • Order Estońskiego Czerwonego Krzyża (Estonia) • Order Palm Akademickich • Order Świętego Sawy • Order Trzech Gwiazd • Order Gwiazdy Rumunii

6. Dzieciństwo i młodość. Uczęszczał do V gimnazjum rządowego w Warszawie. Naukę kontynuował w Piotrkowie Trybunalskim, a następnie studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Studia kontynuował w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. W 1914 powrócił do Warszawy i wstąpił w szeregi 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich. Został ranny podczas bitwy pod Trojanówka; 7 lipca 1916 został pojmany przez Rosjan i uwięziony. Związek Wojskowy Polaków. Przedostał się na ziemie polskie i uczęszczał do Szkoły Podchorążych . W latach 1918–1920 walczył w obronie Lwowa i w wojnie polsko-bolszewickiej. W uznaniu zasług podczas walk w szeregach Legionów Polskich, POW i PSZ był wielokrotnie odznaczany i nagradzany. Po 1920 służył w Ministerstwie Spraw Wojskowych; od 1932 kierował referatem prasowym tego ministerstwa. Od 1933 przez rok był redaktorem naczelnym Polski Zbrojnej, po czym od 1934 powrócił do pracy w ministerstwie. Ponadto był prelegentem w Polskim Radio. Po II wojnie światowej skupił się na twórczości literackiej; tworzył literaturę historyczną. Część twórczości powstała pod pseudonimem Maciej Gruszczyński.

7. Miłosz Piotrowski Szkolny Klub Kulturalny Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Kątach Wrocławskich