1 / 26

Podstawy projektowania i grafika inżynierska

Podstawy projektowania i grafika inżynierska. Wydział Zarządzania i Ekonomii Politechnika Gdańska 2008 r. Formułowanie problemu projektowego. Projektowanie - proces.

keala
Download Presentation

Podstawy projektowania i grafika inżynierska

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Podstawy projektowaniaigrafika inżynierska Wydział Zarządzania i Ekonomii Politechnika Gdańska 2008 r.

  2. Formułowanie problemu projektowego

  3. Projektowanie - proces • Proces projektowania to ciąg działań projektotwórczych rozpoczynający się od sformułowania problemu projektowego a kończący się rozwiązaniem tego problemu. • W wyniku tych działań zostaje opracowana dokumentacja umożliwiająca realizację zaprojektowanego obiektu.

  4. Projektowanie - proces • Zmiana rzeczywistości niezadowalającej na zadawalającą obszar niezadowolenia ON obszar zadowolenia OZ

  5. Znaczenie fazy formułowania problemu projektowego • Właściwe sformułowanie problemu jest znacznie ważniejsze od wyboru drogi jego rozwiązania. • Formułowanie problemu wymaga takiego samego twórczego wkładu jak jego rozwiązywanie. • Niewłaściwe sformułowanie problemu prowadzi do rozwiązania innego problemu niż było to w zamierzeniu !!!

  6. Formułowanie problemu • „Einstein powiedział, że gdyby miał godzinę na rozwiązanie problemu, od którego zależałoby jego życie, to 45 minut poświęciłby na sformułowanie problemu, 10 minut na sprawdzenie czy go dobrze sformułował i następne 5 minut na rozwiązanie.”[*] [*] Metody i techniki organizatorskie. Wybrane zagadnienia. Pod redakcją J. Skalika, Wrocław 1996

  7. Co to jest problem projektowy? • Pytanie: „Jak zaspokoić potrzebę?” • Kto bierze udział w procesie: • „Zleceniodawca” (bezpośredni użytkownik, inwestor, wytwórca, • Projektant (czasami występuje też jako „zleceniodawca” – sam dla siebie.

  8. Formułowanie problemu (1) • Przyjęcie i zarejestrowanie przez projektanta informacji przekazywanych przez zleceniodawcę. • Projektant otrzymuje informacje wyartykułowane z inicjatywy zleceniodawcy. • Podstawa formułowania problemu: • Informacje od zleceniodawcy, • Wiedza i doświadczenie własne.

  9. Formułowanie problemu (2)

  10. Formułowanie problemu (3) • Nie uzyskuje się dodatkowych informacji (poszerzenia wiedzy) gdy: • Informacje są wystarczające, • Wiedza projektanta jest zbyt mała aby zauważył jej braki; nie potrafi formułować pytań, • Projektant uważa, że wiedza zleceniodawcy jest niewystarczająca aby uzyskać dodatkowe informacje.

  11. Formułowanie problemu (4) Dialog ZLECENIODAWCA – PROJEKTANT

  12. Poprawność formułowania problemu • Rzadko projektant otrzymuje jasne i jednoznaczne informacje. • Musi sam dokonywać „obróbki”. • Często następuje niezrozumienie. • Znaczenie nadawane poszczególnym terminom musi być takie samo lub bardzo zbliżone. • Duże znaczenie ma dokumentacja (papierowa albo elektroniczna).

  13. Formułowanie problemu – rozbieżności w przekazywaniu informacji • Pomijanie ważnej treści (np. przez nieudolność, przeoczenie, często pośpiech). • Wprowadzanie zamierzonej nieokreśloności, nieostrości, dwuznaczności (np. dom, rower). • Używanie terminów niejasnych, rozmytych (np. ciężka belka, szybka reakcja). • Formułowanie wypowiedzi niedostosowanej do odbiorcy. • Niezrozumienie wypowiedzi (częściowe lub całkowite)

  14. Formułowanie problemu – rodzaje języków komunikowania się • Język potoczny – dowolne znaczenie poszczególnych terminów; duża elastyczność wypowiedzi. • Żargon zawodowy – znaczenie niektórych terminów jest ściśle określone; używane w grupach zawodowych. • Język profesjonalny – znaczenie podstawowych terminów jest ściśle określone i opisane w dostępnej literaturze. • Język sformalizowany – znaczenie wszystkich terminów jest ściśle określone i opisane w dostępnej literaturze.

  15. Formułowanie problemu – potrzebna wiedza • Wiedza dotycząca obszaru rzeczywistości w którym zaistniała potrzeba (ON) • Wiedza dotycząca projektowanego obszaru rzeczywistości (OZ) • Wiedza dotycząca ośrodka projektującego • Wiedza dotycząca możliwości realizacji projektowanego obiektu • Wiedza dotycząca możliwości likwidacji projektowanego obiektu

  16. Formułowanie problemu – stopnie ogólności • Bardzo szczegółowy (ergonomiczna dźwignia zmiany biegów) • Szczegółowy • Ogólny • Ogólniejszy • Bardzo ogólny • Wysoki stopień ogólności • Bardzo wysoki stopień ogólności (zaspokojenie potrzeby wygodnego podróżowania)

  17. Widoki, przekroje, kłady

  18. Widoki • Przedstawiają zewnętrzne kształty obiektów • Umieszcza się je w rzutach, zgodnie z przyjętą zasadą (E lub A) • Jeżeli nie można umieścić widoku zgodnie z metodą rzutowania (np. E) można przesunąć go równolegle i odpowiednio oznaczyć • Widoki można też umieszczać na oddzielnych arkuszach • Stosuje się wtedy specjalne oznaczenia

  19. Widoki – główne zasady • Liczba rzutów musi być ograniczona do minimum • Większość płaszczyzn i osi powinna być równoległa (lub prostopadła) do rzutni (*) • Rzut główny powinien przedstawiać przedmiot w położeniu użytkowym (pu). Odstępstwa: • Długie przedmioty – przy pu pionowym można rysować poziomo; dolna część z prawej strony • Przedmioty których pu nie jest poziome ani pionowe (lub przedmioty ruchome) można rysować pionowo lub poziomo z zachowaniem zasady (*)

  20. Przekroje (1) • W rzutowaniu metodą E przekroje umieszcza się: • Na miejscach odpowiednich widoków, • Na dowolnych miejscach arkusza • Położenie płaszczyzny przekroju oznacza się dwiema krótkimi, grubymi liniami oraz strzałkami wskazującymi kierunek rzutowania przekroju (2-3 mm od końca kresek) • Płaszczyznę oznacza się dwiema jednakowymi, wielkimi literami i pisze się je obok strzałek, a nad rzutem pisze się je ponownie oddzielając poziomą kreską • Nie wolno używać liter: I, O, R, Q, X

  21. Przekroje (2) • Pomijanie oznaczeń przekroju • Na tym samym arkuszu, zgodnie z metodą E to: -pomijamy oznaczenie literowe -pomijamy strzałki • Gdy widać wyraźnie gdzie wykonano przekrój – nie trzeba oznaczać nawet płaszczyzny przekroju. • Linie kreskowania: • Cienkie, ciągłe • Podziałka kreskowania: • Odstępy pomiędzy liniami; skala wzoru kreskowania • Oznaczenia różnych materiałów

  22. Rodzaje przekrojów • Proste – przecięcie przedmiotu jedną płaszczyzną • Złożone – przecięcie przedmiotu dwiema lub więcej płaszczyznami • Łamane – ślady płaszczyzn przekroju tworzą linię łamaną o kątach rozwartych • Stopniowe – dwie lub więcej płaszczyzny równoległe • Pionowe, poziome, rozwinięte • Pomocnicze i cząstkowe • Półwidoki, półprzekroje

  23. Części maszyn a przekroje • Kołki, nity, sworznie, wałki, itp. • jeżeli oś symetrii leży w płaszczyźnie przekroju Rysuje się zawsze w widoku! • Części maszyn, których kształty są oczywiste np. śruby, nakrętki, kliny, wpusty, itp. Rysuje się zawsze w widoku!

  24. Kłady • Jest to zarys figury płaskiej leżącej w płaszczyźnie poprzecznego przekroju przedmiotu, obrócony o 90 stopni i położony: • Na widoku przedmiotu – kład miejscowy, • Poza zarysem przedmiotu – kład przesunięty • Kierunek obrotu – zgodny z kierunkiem patrzenia na przedmiot od prawej strony lub od dołu

  25. Rysowanie obiektów symetrycznych • Zaoszczędzenie czasu rysowania • Zmniejszenie gabarytów rysunków • Półwidoki • Półrzekroje • Ćwierćwidoki • Ćwierćprzekroje • Dwie równoległe linie cienkie, ciągłe na osi symetrii o długości co najmniej 3,5 mm

  26. Powtarzające się fragmenty • Jeżeli obiekt ma wielokrotnie powtarzające się jednakowe elementy to można narysować tylko jeden (lub 1. i ostatni) • Pozostałe zaznacza się liniami cienkimi ciągłymi • Gdy powtarzające się elementy są ułożone na okręgu lub prostej to te okręgi i proste rysuje się liniami cienkimi punktowymi

More Related