280 likes | 419 Views
Polityka Społeczna jakiej potrzebujemy. Dr Jacek Zaucha Uniwersytet Gdański. WYZWANIA. Starzenie się społeczeństwa, Rosnąca sfera ubóstwa Niski poziom integracji osób niepełnosprawnych. WYZWANIA-STARZENIE SIĘ. Od 1988 do 2002 roku (NSP) w Polsce: Udział dzieci i młodzieży spadł o6%,
E N D
Polityka Społeczna jakiej potrzebujemy Dr Jacek Zaucha Uniwersytet Gdański
WYZWANIA • Starzenie się społeczeństwa, • Rosnąca sfera ubóstwa • Niski poziom integracji osób niepełnosprawnych
WYZWANIA-STARZENIE SIĘ Od 1988 do 2002 roku (NSP) w Polsce: • Udział dzieci i młodzieży spadł o6%, • O ok. 10% spadła liczba małżeństw z dziećmi • Udział ludności w tzw. niemobilnym wieku produkcyjnym wzrósł o 5 % • Relacja pomiędzy ludnością zarobkującą i utrzymująca się ze świadczeń społecznych pogorszyła się z 8:2 do 6:2 32% pełnoletnich obywateli Polski to emeryci
WYZWANIA- UBÓSTWO • Wzrost liczby gospodarstw domowych w których następuje kumulacja ubóstwa dochodowego ubóstwa warunków życia i ubóstwa subiektywnego (co setne gospodarstwo w 1997r i co sześćdziesiąte w 2001). • Wyznaczniki ubóstwa: • brak wykształcenia, (87% osób poniżej minimum egzystencji z gosp. domowych gdzie głowa rodziny nie ukończyła szkoły średniej) • miejsce zamieszkania, • wielodzietność (37% rodzin wielodzietnych w sferze ubóstwa skrajnego), • bezrobocie (23% osób z rodzin dotkniętych bezrobociem poniżej minimum egzystencji a tylko 8% osób z pozostałych rodzin)
WYZWANIA-NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ • Wzrost liczby niepełnosprawnych od 1988 do 2002 o 50% do 5,5 mln; • Dwukrotny wzrost liczby osób z niepełnosprawnością znaczną; • 60% niepełnosprawnych przekroczyło wiek emerytalny; • 84% niepełnosprawnych utrzymuje się z rent emerytur i zasiłków; • 60% niepełnosprawnych posiada wykształcenie podstawowe; • Stopa zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wieku produkcyjnym tylko 19% (b niska w skali europejskiej).
FILOZOFIA POLITYKI SPOŁECZNEJ • Człowiek (rozbudzanie ambicji, upodmiotowienie) • Profilaktyka (zapobiegać zamiast leczyć) • Podejście zintegrowane • Rosnące znaczenie makroekonomii
FILOZOFIA- CZŁOWIEK i INTEGRACJA • Przywracać „normalną” strukturę jakości życia (casus wędki), • Podopieczny to część naszego kapitału społecznego trzeba go uwikłać w grę społeczną zamiast bilateralnego stosunku opiekun-podopieczny; • Podmiotowość podopiecznego vs omnipotencja opiekuna (tylko 20% z nas na starość chciałoby mieszkać z rodziną a 57% chciałaby mieszkać we własnym mieszkaniu korzystając ze wsparcia rodziny; • Pole do działania dla NGOsów (vide zęby niepełnosprawnych); • Przełamywanie ugruntowanej bierności społecznej – „leczyć zdrowych„ (17% z nas nie zna osoby niepełnosprawnej, a aż 43% ma takie osoby wśród swoich przyjaciół).
Odsetki respondentów wskazujących w kolejnych latach poszczególne wartości jako najważniejsze warunki udanego, szczęśliwego życia Źródło danych: lata 1991/1992 - Czapiński, 1998; rok 2000 -.Diagnoza społeczna 2000 (komputerowy zbiór danych). USA 16 67 74 38 34 38 28 70
FILOZOFIA- CZŁOWIEK I INTEGRACJA • Przyszłością jest model w którym sektor społeczny i publiczny wzajemnie się wspierają w realizacji zadań socjalnych, model w którym sektor społeczny tworzy zorganizowany i oddolny nacisk na władze publiczne; • Skuteczna polityka społeczna musi stawać się polityką spójności społecznej łączącej orientacje na równość szans z orientacją na społeczną integrację (przełamywanie wykluczenia społecznego).
FILOZOFIA- CZŁOWIEK i INTEGRACJA Integracja społeczna – działanie wspólnotowe oparte na zasadach dialogu, wzajemności i równorzędności, których celem jest dążenie do społeczeństwa opartego na demokratycznym współuczestnictwie, rządach prawa i poszanowaniu różnorodności kulturowej, w którym obowiązują i są realizowane podstawowe prawa człowieka i obywatela oraz skutecznie umożliwia się grupom i jednostkom realizację ich celów życiowych. Integracja ta nie zmniejsza wolnościowych wartości jednostek.
FILOZOFIA- PROFILAKTYKA • Monitoring zagrożeń społecznych pozwalający na detekcję osób zagrożonych utratą „normalnej struktury jakości życia, • Oddziaływanie na system wartości, tworzenie bodźców pozytywnych zachęcających do zachowań „prospołecznych” – praca pozytywistyczna.
FILOZOFIA- MAKROEKONOMIA • Wzrost gospodarczy i spadek bezrobocia w długim okresie to istotne i skuteczne lekarstwa na problemy społeczne; • Przywracanie wiary w przedsiębiorczość i własne siły oraz nagradzanie sukcesów na tym polu (niskie podatki, niski poziom redystrybucji PKB); • Edukacja społeczna – nie podcinać gałęzi na której się siedzi.
FILOZOFIA- MAKROEKONOMIA • 12 spośród 16 szesnastu dużych miast europejskich, w których stopa bezrobocia przekroczyła 20% leży w Polsce; • Najwyższa stopa bezrobocia w latach 99-01 wśród 258 miast europejskich powyżej 50 tys. Mieszkańców w UE występowało w Suwałkach (25,6%), Nowym Sączu (25,2%)i Gorzowie (24,3); • W latach 90-tych kraje, w których wydatki publiczne nie przekraczały 25% rozwijały się w tempie 6,6%, kraje w których te wydatki wynosiły 25-30% PKB w tempie 4,7%, kraje o przedziale wydatków 30-40% w tempie 3,8% a jeśli wydatki te przekraczały 60% to tempo to spadało do 1,6%; • W USA na 100 dorosłych mieszkańców przypada 10 firm zakładanych od podstaw w Polsce tylko 1,5;
AGENDA 22 • Ma na celu wdrażanie Standardowych Zasad ONZ poprzez sporządzanie planów polityki wobec osób niepełnosprawnych. • Rząd, rada powiatu, gminy, przedsiębiorstwa, organizacje itd. mają za zadanie: • zakładanie współpracy z organizacjami osób niepełnosprawnych jako równymi partnerami; • analizowanie wraz z organizacjami osób niepełnosprawnych własnych działań w celu zbadania przestrzegania Zasad Standardowych; • tworzenie wraz z organizacjami osób niepełnosprawnych spisu potrzeb osób niepełnosprawnych; • zmniejszanie przepaści pomiędzy obecnymi zasobami a potrzebami osób niepełnosprawnych w odrębnym planie polityki wobec osób niepełnosprawnych, • określenie w planie sposobu uwzględniania aspektów dotyczących osób niepełnosprawnych we wszystkich podejmowanych w przyszłości decyzjach; • określenie w planie, jak rozwijać się będzie w przyszłości współpraca z organizacjami osób niepełnosprawnych; • okresowe, regularne ocenianie oraz rewizja a planu polityki wobec osób niepełnosprawnych.