1 / 72

Dane INFORMACYJNE

Dane INFORMACYJNE. Nazwa szkoły: Zespół Szkół Nr 1 im. Powstańców Wielkopolskich w Swarzędzu ID grupy: 97/33_MF_G1 Kompetencja: matematyczno - fizyczna Temat projektowy: ZJAWISKA OPTYCZNE (ŚWIETLNE) W ATMOSFERZE Semestr I / rok szkolny: 2009/2010. Wprowadzenie: cele projektu.

nash
Download Presentation

Dane INFORMACYJNE

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Dane INFORMACYJNE • Nazwa szkoły: • Zespół Szkół Nr 1 im. Powstańców Wielkopolskich w Swarzędzu • ID grupy: 97/33_MF_G1 • Kompetencja: matematyczno - fizyczna • Temat projektowy: • ZJAWISKA OPTYCZNE (ŚWIETLNE) W ATMOSFERZE • Semestr I / rok szkolny: 2009/2010

  2. Wprowadzenie: cele projektu Projekt „AS KOMPETENCJI” ma na celu: • rozwój kompetencji kluczowych uczniów w zakresie matematyki, fizyki; • współpracę szkoły z uczelniami wyższymi; • współpracę międzyszkolną. Zajęcia odbiegają od standardowych zajęć szkolnych przez zastosowanie: • pracy grupowej z wykorzystaniem metody projektowej; • interesujących form realizacji zadań edukacyjnych; • materiałów e-learningowych; • zdobytej wiedzy do działań praktycznych. W naszym przypadku – wspólne rozwiązywanie zadań.

  3. Zjawiska optyczne (świetlne) w atmosferze • Zjawisko optyczne – każde zjawisko dotyczące oddziaływania światła z materią • I. Podstawowe wiadomości o świetle • II. Podstawowe zjawiska optyczne • III. Zjawiska optyczne obserwowane w atmosferze • IV. Zadania • Podsumowanie projektu, wnioski • Bibliografia

  4. I. Podstawowe wiadomości o świetle • 1. Co to jest światło? • 2. Jak zmieniały się poglądy na naturę światła? • 3. Opis właściwości światła. • 3.1 Fale elektromagnetyczne. Światło jako fala. • 3.2 Foton (kwant). • 4. Wielkości fizyczne opisujące światło. • 5. Dualizm korpuskularno – falowy światła.

  5. I. Podstawowe wiadomości o świetle1. Co to jest światło? • Światło towarzyszy ludziom od najdawniejszych lat. Dostarcza im najwięcej informacji o otaczającym świecie. • Światło jest niezbędne do wzrostu roślin, a następstwo dnia i nocy wyznacza rytm życia człowieka. • Źródłem światła nazywamy każde ciało świecące światłem własnym. Naturalnymi źródłami światła są: Słońce, gwiazdy. Sztucznymi źródłami światła są świece, płonące łuczywo, rozżarzone włókno żarówki, gaz w świecącej lampie jarzeniowej, itp. • Światło przenosi energię od źródła do ciała, na które pada i rozchodzi się po liniach prostych.

  6. I. Podstawowe wiadomości o świetle 2. Jak zmieniały się poglądy na naturę światła? • Starożytni grecy. Prace Platona o prostoliniowym rozchodzeniu się światła i biegu promieni po odbiciu światła od zwierciadeł płaskich i sferycznych. • XIV wiek, światło rozchodzi się prostoliniowo. Znano prawo odbicia i załamania na granicy ośrodków. Wytwarzano soczewki i popularne już były wtedy okulary. • XVII i XVIII wieku, dominował pogląd głoszony przez Newtona – twórcę korpuskularnej teorii światła. Rozchodzenie się światła polega na prostoliniowym ruchu maleńkich cząstek – inaczej mówiąc korpuskuł – wylatujących ze źródła. Cząstki te wpadając do oka, wywołują wrażenie światła. • W 1690 roku Huygens ogłosił sprzeczną z poglądami Newtona, falową teorię światła. Światło to fale, rozchodzące się w ciałach sprężystych i niosące energię. Założył, że cała przestrzeń wypełniona jest niezwykle sprężystą substancją, którą nazwał eterem kosmicznym. O teorii falowej światła głoszonej przez Huygensa zapomniano jednak na dłuższy czas. • Początek XIX wieku. Young i Fresnel zaobserwowali dyfrakcję i interferencję światła. Były to dowody falowej natury światła. Powrócono do teorii Huygensa. Teoria falowa Huygensa miała jednak bardzo poważny mankament: • założenie o istnieniu eteru kosmicznego.

  7. I. Podstawowe wiadomości o świetle2. Jak zmieniały się poglądy na naturę światła? • W 1867 roku James Maxwell ogłosił teorię, że światło jest falą elektromagnetyczną, która może rozchodzić się w próżni. Eter kosmiczny stał się zbędny. • W 1887 roku Michelson (amerykański fizyk polskiego pochodzenia) i Morley doświadczalnie wykluczyli istnienie eteru kosmicznego. Michelson dokonał także pomiaru szybkości rozchodzenia się światła, otrzymując wynik zgodny z teoretycznymi przewidywaniami Maxwella. Stało się jasne, że światło jest falą elektromagnetyczną. • Początek XX wieku. Einstein i Millikan wyjaśnili zjawisko, w którym ujawnia się korpuskularny charakter promieniowania elektromagnetycznego (w szczególności światła). Zjawisko to nosi nazwę fotoemisji lub zjawiska fotoelektrycznego. • Cząstki promieniowania nazwano fotonami (kwantami) promieniowania elektromagnetycznego.Za wyjaśnienie efektu fotoelektrycznego Albert Einstein otrzymał w 1921 roku Nagrodę Nobla.

  8. I. Podstawowe wiadomości o świetle Według współczesnej teorii korpuskularno – falowej światło raz zachowuje się jak fala, a innym razem jak strumień korpuskuł (dualizm korpuskularno – falowy). • Fale elektromagnetyczne – wśród nich światło

  9. I. Podstawowe wiadomości o świetle3. Opis właściwości światła. • Nauka zajmująca się badaniem światła to optyka. Współczesna optyka, zgodnie z dualizmem korpuskularno – falowym, postrzega światło jednocześnie jako falę elektromagnetyczną oraz jako strumień cząstek nazywanych fotonami lub kwantami. • Prędkość światła w próżni jest stała i wynosi c = 299 792 458 m/s (c – stała fizyczna zwana prędkością światła). W przybliżeniu c = 3 ∙ 108 m/s lub c = 300 000 km/s. • Prędkość światła w innych ośrodkach jest mniejsza i zależy od współczynnika załamania danego ośrodka: • w wodzie 225 000 km/s, • w szkle 200 000 km/s, • w szkle z dodatkiem ołowiu (flint) 186 000 km/s. • Gdy światło przechodzi przez ośrodek nie zmienia się jego częstotliwość, ale zmienia się prędkość i długość fali, (f = const., v ~, λ ~).

  10. I. Podstawowe wiadomości o świetle3. Opis właściwości światła. • 3.1 Fale elektromagnetyczne. Światło jako fala. Światło jest falą elektromagnetyczną o długości fali w próżni ok. 380 nm – 780 nm.

  11. I. Podstawowe wiadomości o świetle3. Opis właściwości światła. • Fale elektromagnetyczne to zachodzące w przestrzeni zmiany pola elektrycznego i magnetycznego.

  12. I. Podstawowe wiadomości o świetle3. Opis właściwości światła. • Do opisu fal elektromagnetycznych, używa się obrazu fali, której kształt jest w każdej chwili opisany wykresem funkcji sinus, odpowiednio przesuniętym i rozciągniętym. • Stosuje się pojęcia: długość fali λ , prędkość v, okres fali T, częstotliwość f, amplituda fali A. • Związane są one zależnością: • Gdy światło porusza się w próżni lub powietrzu rozchodzi sięz prędkością c = 299 792 458 m/s, wzory przyjmują postać:

  13. I. Podstawowe wiadomości o świetle3. Opis właściwości światła. • Fale świetlne (elektromagnetyczne), definicje: • Długość fali λ– jest to najmniejsza odległość dwóch punktów drgających w tych samych fazach, [m]. • Okres fali T – jest to czas, w ciągu którego fala przebędzie drogę równą swej długości, [s]. • Częstotliwość f – odwrotność okresu, liczba drgań w ciągu 1 sekundy, [Hz]. • Amplituda fali A– jest to największe wychylenie cząsteczek drgających, [m].

  14. I. Podstawowe wiadomości o świetle3. Opis właściwości światła. • 3.2 Foton (kwant) • Cząstki promieniowania elektromagnetycznego nazwano fotonamilubkwantami promieniowania elektromagnetycznego. • Foton (kwant): • Nie jest podobny do cząstek, nie można go porównać do piłeczki pingpongowej czy nawet takiej cząstki, jak elektron. • Nie ma on masy spoczynkowej, innymi słowy „żyje” tylko wtedy, gdy się porusza. • W próżni jego prędkość jest stała i wynosi c = 299 792 458 m/s. • Gdy światło przechodzi przez ośrodek nie zmienia się jego częstotliwość, ale zmienia się prędkość i długość fali, (f = const., v ~, λ ~). • Fotony (kwanty) emitowane posiadają energię. E = h∙f(E – energia fotonu, f– częstotliwość fali świetlnej, h= 6,63 ∙ 10-34 J ∙ s– stała Plancka). • Zgodnie ze wzorem, częstotliwość fali świetlnej jest tym większa, im wyższa jest energia składająca się na tę falę kwantów.

  15. I. Podstawowe wiadomości o świetle4. Wielkości fizyczne opisujące światło. • Na podstawie wyników wielu doświadczeń światło charakteryzujemy za pomocą następujących wielkości: • Wartość stałej Plancka wynosi: h = 6,63 ∙ 10-34 J ∙ s • Foton jest opisany zarówno za pomocą wielkości korpuskularnych moraz p (masa oraz pęd) jak i wielkości falowych λ orazf (długość fali oraz częstotliwość).Te dwa rodzaje wielkości są powiązane ze sobą stałą Plancka. Wzory te są wyrazem tzw. dualizmu  korpuskularno – falowego. Cząstka elementarna – foton – łączy w sobie cechy zarówno korpuskularne, jak i falowe.

  16. I. Podstawowe wiadomości o świetle5. Dualizm korpuskularno – falowy światła. • Człowiek odbiera światło dzięki zmysłowi wzroku. • Zjawiska odbiciaświatła od powierzchni zwierciadła można opisać za pomocą modelu korpuskularnego. • Zjawiska dyfrakcji i interferencji– to typowe zjawiska falowe.

  17. II. Podstawowe zjawiska optyczne • 1. Wstęp. • 2. Optyka geometryczna. • 2.1 Odbicie światła. • 2.2 Załamanie światła. • 2.3 Kąt graniczny. • 2.4 Całkowite wewnętrzne odbicie. • 2.5 Rozszczepienie światła. • 2.6 Zwierciadła, soczewki, przyrządy optyczne (oko, lupa, aparat fotograficzny, teleskop). • 2.7 Lasery. • 3. Optyka falowa. • 3.1 Dyfrakcja światła. • 3.2 Interferencja. • 3.3 Polaryzacja światła. • 3.4 Praktyczne wykorzystanie polaryzacji. • 4. Optyka kwantowa. • 4.1 Czy światło na pewno jest falą? – czyli zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne. • 4.2 Widma emisyjne i absorpcyjne.

  18. II. Podstawowe zjawiska optyczne1. wstęp • Optyka klasyczna to nauka o świetle i budowaniu przyrządów optycznych. • Klasyczną optykę zazwyczaj dzieli się na dwa działy: • Optykę geometryczną • Optykę falową • Gdy światło na swej drodze napotyka obiekty o rozmiarach makroskopowych stosujemy opis uproszczony, przybliżony, opis biegu bardzo wąskich, wybranych wiązek światła. Wiązki takie nazywamy promieniami świetlnymi. Takim przybliżonym opisem zajmuje się optyka geometryczna. • Gdy światło napotyka na swej obiekty o rozmiarach porównywalnych z jego długością fali, rozmiarach mikroskopowych, mówimy, że światło jest falą (elektromagnetyczną). Świadczą o tym takie zjawiska, jak dyfrakcja, interferencja i polaryzacja. Takim opisem zajmuje się optyka falowa.

  19. II. Podstawowe zjawiska optyczne1. wstęp • Nowe działy optyki dość luźno odnoszą się do tradycyjnego podziału. • W ramach nowoczesnej optyki mieści się m.in. : • Spektroskopia • Optyka atomowa i jądrowa • Optyka kwantowa • Szereg innych poddziedzin wynikających z istnienia bardzo różnych zjawisk związanych z emisją fal elektromagnetycznych.

  20. II. Podstawowe zjawiska optyczne2. Optyka geometryczna • Założeniem optyki geometrycznej jest, że światło rozchodzi się jako strumień promieni. Przyjmuje się też, że promienie te biegną prostoliniowo od źródła światła do momentu w którym napotkają na przeszkodę lub zmianę ośrodka. Opisują to dwa główne zjawiska: • Odbicie światła • Załamanie światła • Wiązka światła padając na niewypolerowaną powierzchnię dowolnego przedmiotu, np. powierzchnię kartki papieru, ulega rozproszeniu. Poszczególne promienie odbijają się od małych nierówności w różne strony. • Gdy powierzchnia stanowiąca granice dwóch ośrodków jest gładka (np. powierzchnia wody, powierzchnia szkła, wypolerowana powierzchnia metalu), wiązka światła ulega odbiciu, zmienia kierunek i rozchodzi się dalej w tym samym ośrodku. • Gdy oba ośrodki są przezroczyste (np. powietrze i woda lub powietrze i szkło) odbiciu towarzyszy też załamanie światła – promienie przechodzą też do drugiego ośrodka, zmieniając kierunek. • Zachowanie się wiązki światła na granicy ośrodków opisuje • prawo odbicia i prawo załamania.

  21. II. Podstawowe zjawiska optyczne2. Optyka geometryczna • 2.1 Odbicie światła • Prawo odbicia światła • Promień padający na gładką powierzchnię ulega odbiciu, przy czym kąty padania i odbicia są sobie równe, a promienie padający i odbity leżą w płaszczyźnie prostopadłej do tej powierzchni. 1–kąt padania, kąt jaki tworzy promień padający z normalną, 2–kąt odbicia,kąt jaki tworzy promień odbity z normalną, 1 = 2 , normalna–prosta prostopadła do granicy dwóch ośrodków.

  22. II. Podstawowe zjawiska optyczne2. Optyka geometryczna • 2.2 Załamanie światła • Bezwzględny współczynnik załamania ośrodka n: • Współczynnik załamania informuje nas ile razy mniejsza jest szybkość światła w danym ośrodku w porównaniu z szybkością światła w próżni. gdzie: c szybkość światła w próżni, v szybkość światła w danym ośrodku. Częstotliwość fali świetlnej nie zmienia się przy przechodzeniu z jednego ośrodka do drugiego. Względny współczynnik załamania światła przy przejściu promienia z ośrodka I do ośrodka II:

  23. II. Podstawowe zjawiska optyczne2. Optyka geometryczna Współczynnik załamania światła w danym ośrodku

  24. II. Podstawowe zjawiska optyczne2. Optyka geometryczna • Zjawisko zmiany kierunku rozchodzenia się światła, spowodowane przejściem z jednego ośrodka do drugiego nazywamy załamaniem światła. • Jeżeli światło przechodzi z ośrodka, w którym rozchodzi się z szybkością v1do ośrodka, w którym rozchodzi się z szybkością v2, to kąt załamania światła jest większy od kąta padania światła, gdy v2 > v1, a mniejszy, gdy v2 < v1.

  25. II. Podstawowe zjawiska optyczne2. Optyka geometryczna Załamanie światła

  26. II. Podstawowe zjawiska optyczne2. Optyka geometryczna • Prawo załamania światła • Stosunek sinusa kąta padania do sinusa kąta załamania  jest dla dwóch danych ośrodków wielkością stałą, równą stosunkowi szybkości światła w tych dwóch ośrodkach i nazywa się współczynnikiem załamania ośrodka drugiego względem pierwszego. Prawo to nosi nazwę Snella lubSnelliusa od nazwiska holenderskiego matematyka Willebroda Snella (1580-1626), który to prawo sformułował.

  27. II. Podstawowe zjawiska optyczne2. Optyka geometryczna • 2.3 Kąt graniczny • Kąt padania światła na powierzchnię graniczną, przy którym kat załamania wynosi 900, nazywamy kątem granicznym danego ośrodka. Dotyczy to wyłącznie sytuacji, w której promień zmieniając ośrodek zwiększa swoją szybkość rozchodzenia się.

  28. II. Podstawowe zjawiska optyczne2. Optyka geometryczna • 2.4 Całkowite wewnętrzne odbicie • Gdy światło pada z ośrodka o większym współczynniku załamania do ośrodka o mniejszym współczynniku, pod katem większym od granicznego, promień załamany nie pojawia się. Światło ulega całkowitemu odbiciu od powierzchni granicznej. Kąt graniczny gr spełnia związek: Zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia wykorzystuje się np. w światłowodach.

  29. II. Podstawowe zjawiska optyczne2. Optyka geometryczna • Światłowody

  30. II. Podstawowe zjawiska optyczne2. Optyka geometryczna • 2.5 Rozszczepienie światła • Rozszczepienie światła spowodowane jest różną prędkością rozchodzenia się promieni świetlnych o różnych barwach. Rozszczepienie najłatwiej jest zaobserwować w pryzmacie ponieważ załamuje on i rozszczepia światło dwukrotnie dzięki czemu barwne promienie są silniej rozbieżne niż w przypadku załamania jednokrotnego. • Jeśli na pryzmat padnie wiązka światła słonecznego lub pochodzącego ze zwykłej żarówki (czyli światła białego), na ekranie umieszczonym po drugiej stronie pryzmatu uzyskamy ciąg barw zwany widmem ciągłym. • Po raz pierwszy takie doświadczenie w roku 1666 wykonał Izaak Newton. Uzyskany efekt świadczy o tym, że: • światło białe jest mieszaniną światła o różnych barwach, • współczynnik załamania zależy od jego barwy, a więc od długości fali (częstotliwości). • Współczynnik załamania światła czerwonego jest najmniejszy, czyli jego szybkość w ośrodku, z którego wykonano pryzmat, jest największa. Współczynnik załamania światła fioletowego jest największy, więc rozchodzi się ono w pryzmacie z najmniejszą szybkością.

  31. II. Podstawowe zjawiska optyczne2. Optyka geometryczna Rozszczepienie światła

  32. II. Podstawowe zjawiska optyczne2. Optyka geometryczna • 2.6 Przyrządy optyczne. • Zwierciadła, soczewki, przyrządy optyczne (oko, lupa, aparat fotograficzny, teleskop).

  33. II. Podstawowe zjawiska optyczne2. Optyka geometryczna • 2.6 Przyrządy optyczne. • Zwierciadła, soczewki, przyrządy optyczne (oko, lupa, aparat fotograficzny, teleskop). • 2.7 Lasery.(Generatory promieniowania, • Wykorzystujące zjawisko emisji wymuszonej).

  34. II. Podstawowe zjawiska optyczne3. Optyka FALOWA • 3.1 Dyfrakcja światła • Dyfrakcja, uginanie się światła. Gdy światło przechodzi przez przeszkody (np. otwory lub szczeliny), to pojawia się wyraźne odchylenie od prostoliniowego rozchodzenia się światła. • Zjawisko zachodzi dla wszystkich wielkości przeszkód, ale wyraźnie jest obserwowane dla przeszkód o rozmiarach porównywalnych z długością fali. • Jeżeli wiązka fal przechodzi przez szczelinę lub omija obiekt, to zachodzi zjawisko ugięcia. Zgodnie z zasadą Huygensa fala rozchodzi się w ten sposób, że każdy punkt fali staje się nowym źródłem fali kulistej. Za przeszkodą fale nakładają się na siebie zgodnie z zasadą superpozycji. Przy spełnieniu pewnych warunków za przeszkodą pojawiają się obszary wzmocnienia i osłabienia rozchodzących się fal (interferencja). • Zjawisko dyfrakcji występuje dla wszystkich rodzajów fal (fal elektromagnetycznych, fal dźwiękowych oraz fal materii). • W świetle widzialnym dyfrakcję na warstwach można obserwować jako rozproszenie światła białego na powierzchni płyty CD. Kolejne ścieżki tworzą następujące po sobie warstwy, na których fale o różnych kolorach, załamują się pod różnym kątem. W efekcie światło białe rozdziela się na poszczególne barwy.

  35. II. Podstawowe zjawiska optyczne3. Optyka FALOWA Dyfrakcja na podwójnej szczelinie

  36. II. Podstawowe zjawiska optyczne3. Optyka FALOWA • 3.2 Interferencja • Interferencją nazywamy nakładanie się (superpozycję) dwóch lub więcej fal o tych samych częstotliwościach.

  37. II. Podstawowe zjawiska optyczne3. Optyka FALOWA • 3.3 Polaryzacja światła • Polaryzacja – własność fali poprzecznej. Fala spolaryzowana oscyluje tylko w pewnym wybranym kierunku. Fala niespolaryzowana oscyluje we wszystkich kierunkach jednakowo. • Światło jest spolaryzowane całkowicie, jeżeli w strumieniu tego światła we wszystkich falach drgania wektorów pół elektrycznych odbywają się w jednej płaszczyźnie. • Światło ulegapolaryzacji całkowitej lub częściowej, gdy: • odbija się od dielektryka, • wchodzi do przezroczystego dielektryka, • przechodzi przez niektóre przezroczyste kryształy, • przechodzi przez niektóre, sztucznie wytworzone przezroczyste błony zwane polaroidami.

  38. II. Podstawowe zjawiska optyczne3. Optyka FALOWA • 3.4 Praktyczne wykorzystanie polaryzacji: • Filtry polaryzacyjne • Wyświetlacze • Projektory obrazu trójwymiarowego • Defektoskopia • Mikroskop polaryzacyjny • Radioastronomia i radary Zdjęcie wykonane z filtrem polaryzacyjnym (po lewej) i bez filtra (po prawej) Schemat wyświetlacza LCD – 1-polaryzator pionowy, 2 i 4- szyba z przeźroczystymi elektrodami, 3-ciekły kryształ, 5-polaryzator poziomy, 6-powierzchnia odbijająca

  39. II. Podstawowe zjawiska optyczne4. Optyka KWANTOWA • 4.1 Czy światło na pewno jest falą? • – czyli zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne. • Promieniowanie świetlne padające na metalową płytkę może powodować emisję elektronów z jej powierzchni. Efekt taki nazywamy zjawiskiem fotoelektrycznym zewnętrznym, a emitowane elektrony – fotoelektronami. Przykładem urządzenia, w którym zachodzi to zjawisko jest fotokomórka.

  40. II. Podstawowe zjawiska optyczne4. Optyka KWANTOWA • Einstein powiązał wartość największej energii kinetycznej Emax uwolnionych elektronów i energii fotonu E = h ∙ f równaniem: Gdzie: h– stała Plancka, f– częstotliwość fali świetlnej wybijającej elektrony, –praca wyjścia Emax– maksymalna energia kinetyczna uwolnionych elektronów.

  41. II. Podstawowe zjawiska optyczne4. Optyka KWANTOWA • Na zjawisko fotoelektryczne ma wpływ: • częstotliwość światła (im wyższa, tym większa energia światła, • długość fali świetlnej (im wyższa, tym większa energia światła), • rodzaj metalu z którego wybijane są elektrony. • Natężenie światła nie ma wpływu na zjawisko. • (duże natężenie wybija większą liczbę elektronów z tą samą energią kinetyczną, małe natężenie wybija małą liczbę elektronów z tą samą energią kinetyczną).

  42. II. Podstawowe zjawiska optyczne4. Optyka FALOWA • 4.2 Widma emisyjne i absorpcyjne Każdy pierwiastek emituje światło o charakterystycznychdla niego długościach fal. Dla danego pierwiastka układ linii tworzących widmo emisyjne pokrywa się z układem ciemnych prążków widma absorpcyjnego.

  43. III. Zjawiska optyczne obserwowane w atmosferze • 1. Gloria • 2. Halo • 3. Iryzacja • 4. Miraż (fatamorgana) • 5. Słońce poboczne (parhelion, słońce pozorne) • 6. Słup słoneczny (słup świetlny) • 7. Tęcza • 8. Widmo Brockenu (zjawisko Brockenu, mamidło górskie) • 9. Wieniec (aureola, potocznie "lisia czapa")

  44. III. Zjawiska optyczne obserwowane w atmosferze • 1. Gloria Dyfrakcja światła na kroplach wody lub kryształkach lodu. Gloria widziana w mgle

  45. III. Zjawiska optyczne obserwowane w atmosferze • 2. Halo Załamanie i odbicie promieni świetlnych na kryształkach lodu chmur pierzastych lub we mgle lodowej.

  46. III. Zjawiska optyczne obserwowane w atmosferze • 3. Iryzacja, tęczowanie Interferencja światła białego Iryzacja na chmurach Iryzująca plama benzyny

  47. III. Zjawiska optyczne obserwowane w atmosferze • 4. Miraż (fatamorgana) Załamanie światła w warstwach powietrza o różnej temperaturze, a co za tym idzie, gęstości. Fatamorgana na wybrzeżu Norwegii Miraż dolny obserwowany na drodze podczas upałów

  48. III. Zjawiska optyczne obserwowane w atmosferze • 5. Słońce poboczne (parhelion, słońce pozorne) Załamanie się promieni słonecznych na kryształach lodu Słońce poboczne, widoczne na miejscu przecięcia halo i kręgu parhelicznego

  49. III. Zjawiska optyczne obserwowane w atmosferze • 6. Słup słoneczny (słup świetlny) Odbicia światła nisko położonego Słońca Słup słoneczny

More Related