A ARTE DE FINAIS DO S.XVIII E S.XIX

1. A ARTE DE FINAIS DO S.XVIII E S.XIX

2. 1.-NEOCLASICISMO • A expansión das ideas ilustradas, os acontecementos revolucionarios en Francia e o descubrimento de importantes depósitos arqueolóxicos da antigüidade (Pompeya e herculano) axudaron a confirmar o novo estilo. • O Neoclasicismo reivindicaba a volta o clasicismo e o racionalismo. • Os artistas buscan a beleza pola pureza das liñas e non pola ornamentación.

3. 1.1.-ARQUITECTURA • 1.-CARACTERÍSTICAS • Reproduce as formas xeneradas polos gregos e os romanos. • As líñas rectas predominan sobre as curvas. • Predominio da horizontalidade. • A simetría xeneralízase. • Dínteles e columnas remplazan aos arcos. • Úsanse menos adornos. • Predominio da racionalidade.

4. 2.-OBRAS • La madeleine • Desenvolvese a tipoloxía do templo grego. • Octástilo e períptero. • De orden corintio. • Remata con un frontón decorado con relevos.

5. O Panteón de París • Planta de cruz grega rematada con unha enorme cúpula con perístilo. • A fachada está organizada como un pórtico hexástilo, de orde corintio e rematado con un frontón triangular con relevos. • As columnas volven a recuperar a súa finalidade susténtante.

7. PORTA DE ALCALÁ • Foi realizada por Sabatini. • Toma como modelo os arcos de triunfo romanos. • Pose cinco vanos de grandes dimensións, onde alterna arco e dintel. • Utiliza as columnas de orde xónico como elemento decorativo.

8. MUSEO DO PRADO • Foi realizado por Juan de Villanueva. • Pórtico dórico,hexástilo, sen frontón. • Rematado por un ático con relieve. • Gusto pola monumentalidade. • As alas son elementos ponte entre a parte central e as laterais • Utiliza a tipoloxía de pazo veneciano con galerías aéreas. .

9. Superposición de tres pisos. • Vanos, en forma de arco de medio punto, que se alternan con hornacinas con esculturas. • Na galería utilizase a órden xónica. • Carece da monumentalidade da fachada principal

10. 1.2.-ESCULTURA • CARACTERÍSTICAS • Imita a estatuaria grega e romana. • Está realizada en mármore. • Busca a beleza e a perfección. • As obras resultan frías e convencionais. • Entre os escultores cabe destacar a Antonio Canova (veneciano).

11. PAULINA BONAPARTE • Visión frontal e dorsal. • Personificación dunha Venus. • O tratamento do mármore da unha sensación de carne producindo así unha maior sensualidade.

12. 1.3.-PINTURA • CARACTERÍSTICAS • Temática histórica: feitos antigos ou contemporáneos. • Claridade compositiva:proporción simetría e equilibrio. • Búsqueda da beleza ideal. • Predominio do debuxo: contornos nítidos. • Actitudes teatrais. • Predominio de colores apagados. • Inspiración en modelos grecorromanos.

13. Xuramento dos Horacios • Autor: Jacques-Louis David. • Fondo arquitectónico clásico, sen adornos, para non distraer da acción principal. • Beleza ideal da anatomía de inspiración clásica. • Cada arco de medio punto engloba a un grupo de personaxes. • Teatralidade nos xestos. • Dúas escenas: • Xuramento:parte heroica. • A dor das mulleres: parte tráxica. • Nos personaxes femininos dominan as liñas curvas (abatemento, desesperación).

14. CORONACIÓN DE NAPOLEÓN

15. FRANCISCO DE GOYA Y LUCIENTES

16. Nace en Fuendetodos (Zaragoza) en 1746. • No ano 1763 trasladase a Madrid e entra a traballar no taller de Francisco Bayeu, entrando así en contacto co Neoclasicismo. • No 1773 entra a traballar na Real Fábrica de Tapices, onde permanece 18 anos, e realiza numerosos cartóns para tapices.

17. EL QUITASOL • Representa escenas da vida popular con personaxes idealizados. • Utiliza unha composición piramidal para darlle estabilidade a escena. • Atmosfera luminosa e alegre. • Traxes populares. • Gran viveza cromática.

18. El Cacharrero

19. No ano 1789 é nomeado Pintor de Cámara de Carlos IV. • A maior parte da Corte e da nobreza pasará polo seu estudio para facerse retratos. • En 1792 sofre unha enfermidade que o deixará xordo, feito que marcará o seu carácter o resto da súa vida, facendo máis ácido. • Nesta época destacan as seguintes obras:

20. A MAJA DESNUDA E A MAJA VESTIDA • Claro-oscuro. • Luz envolvente. • Sensualidade: carnes rosadas que contrastan co azul do diván e o branco das sabas e da almofada. • Perfección anatómica.

21. A FAMILIA DE CARLOS IV • Personaxes distribuídos como en un friso, pero sutilmente separados por grupos. • Destaca a figura da raíña Mª Luísa (referencia ao seu poder) • Goya aparece nun segundo plano pintando( referencia ás Meninas de Velázquez). • Cadro dentro do cadro, representa o tema de Lot e as súas fillas (referencia a falta de moralidade)

22. Ausencia de movemento. • Estudio psicolóxico das personaxes, non oculta o feo. • Riqueza de tonalidades cálidas e profusión de adornos.

23. A CONDESA DE CHINCHÓN • Muller de Godoy. • Embarazada (tocado con espigas que elude a fertilidade) • Expresión fráxil. • Profundo estudio psicolóxico da personaxe que representa un rostro melancólico (non era feliz no seu matrimonio con Godoy). • Fondo negro para resaltar a sensación de desamparo e para concentrar a atención na personaxe. • Pincelada máis libre.

24. O estalido da Guerra de independencia en 1808 supón un grave conflito interior para o pintor. • A súa ideoloxía liberal acércao aos afrancesados e a Xosé Bonaparte, pero o seu patriotismo atráeo cara aos que están loitando contra os franceses. • Este debate interno reflexarase na súa pintura, que se fai máis triste e máis negra. • Nesta época destacan os seguintes cadros:

25. CARGA DOS MAMELUCOS • Exacerbada violencia. • Pincelada moi solta. • Escorzos pronunciados e violentos. • Contrastes cromáticos. • Formas curvas, zigzagueantes, diagonais que acentúan o dinamismo

26. FUSILAMIENTOS DE LA MONCLOA • Presentación do tema da guerra na súa vertente máis sórdida. • Tres fases: • Os que esperan a morte. • Os presos ante o paredón. • Os prisioneiros que xa foron axustizados. • En cada grupo destaca unha personaxe: • O que se tapa a cara coas mans, horrorizado. • O que abre os brazos entregándose (como Cristo). • O que está caído no chan cos brazos abertos.

27. Foco de luz que ilumina violentamente a zona dos axustizados. • Pelotón de execución de costas, anónimo, despersonalizado, como unha máquina de matar. • Pés firmes, en triángulo, que lle dan estabilidade. • Primeiro cadro da historia na que o protagonista e a masa e non un aristócrata ou un militar.

28. A luz parece irradiar da camisa do axustizado. • Pincelada cada vez máis ampla e libre. • Expresividade dos rostros, destacan os ollos e a boca.

29. DESASTRES DA GUERRA • Augafortes e aguantinas con escenas que plasman o horror da guerra. • Forte expresionismo.

32. Durante o reinado de Fernando VII é destituído como pintor da Corte. • Inicia un período de illamento e amargura na súa casa (A quinta do xordo), na que realizará algunha das súas obras máis importantes: As pinturas negras

33. SATURNO DEVORANDO OS SEUS FILLOS • A figura emerxe dunha profunda escuridade. • Expresionismo: ollos desencaixados e nariz e boca prominentes. • Corpo totalmente deformado. • Contraste entre o corpo inerte do fillo e o corpo en tensión de Saturno. • Gusto polo desagradable e horripilante.

34. Pinceladas descontinuas, enérxicas, manchas saturadas con grumos. • Os dedos incrústanse na carne. • Forte contraste entre o ocre claro do corpo e o vermello da sangue.

35. AQUELARRE • Macho cabrío (demo), de costas, con hábito de tonalidades moi escuras, preside a reunión de bruxas. • Rostros deformados e grotescos. • Colores escuros.

37. No ano 1824 trasládase a Burdeos (Francia), onde realizará a súa obra final, que anticipa o impresionismo.

38. LA LECHERA DE BURDEOS • Figura levemente inclinada. • Predominio das liñas curvas, pretende crear inestabilidade: a leiteira vai sobre un burro. • Gran pastosidade, crea unha superficie rugosa. • Pinceladas xustapostas, precedente do impresionismo.

39. 2.-ROMANTICISMO S.XIX • Reacción fronte a razón: imperan os sentimentos. • Predominio do color. • Predominio de diagonais, asimetrías (técnicas barrocas). • Fortes claro-oscuros. • Temáticas exóticas, mundos subxectivos.

40. LA BALSA DE LA MEDUSA • Autor: Theódore Géricault. • Representa un tema contemporáneo. • O dramatismo da situación tradúcese nunha paisaxe tormentosa. • A inmensa ola escura acentúa a tensión dramática. • Realismo na anatomía (estudio de cadáveres).

41. Profundos escorzos para darlle profundidade o cadro. • Gradación de movementos. Dende a base,(mortos ou moribundos) hasta a cúspide, onde os náufragos esgotan as últimas forzas para facer sinais. • Presenza do barco na lontanza que os salvará. • Fortes contrastes de luces e sombras para crear volume.

42. LA LIBERTAD GUIANDO AL PUEBLO • Autor: Delacroix. • Composición piramidal. • Mortos en barricada no primeiro plano crean unha pirámide inestable. • Movemento ascensional cara o espectador que incluso rebasa o encadre (bandeira). • Representación alegórica da liberdade (Francia). • Sobre un fondo azul e vermello recórtanse a contraluz as figuras. • Pinceladas moi soltas e onduladas.

43. A CATEDRAL DE SALISBURY • Autor: John Constable. • Maior interese polos estados lumínicos e atmosféricos. • A luminosidade envolve os obxectos. • Sensación estática, de intemporalidade. • Pinceladas moi soltas, con zonas diluídas e outras saturadas.

44. 3.-REALISMO S.XIX • Denuncia as inxustizas sociais da Revolución Industrial. • Reflexo da vida cotidiana. • Protagonismo das personaxes humildes.

45. EL ESTUDIO • Autor: Gustave Courbet. • Tres partes: • Esquerda:personaxes da realidade exterior. • Centro: pintor traballando. • Dereita: seguidores e amigos de Courbet. • Muller espida, símbolo da verdade. • Neno: a mirada do futuro. • Calavera sobre o periódico, (morte aos críticos de arte). • Claridade exterior a través da ventá lateral.

46. LAS LAVANDERAS • Autor: Honoré Daumier. • Paisaxe desolado. • Absoluto protagonismo das personaxes humildes. • A figura feminina ocupa boa parte do cadro dotándoa de certa grandiosidade. • Entrañable humanidade da figura infantil. • Contraste de colores cálidos e fríos. • Predominio de tonos ocres e marróns. • Trazos grosos.

47. EL VAGÓN DE TERCERA • Autor: Honoré Daumier. • A muller vella ocupa toda a zona central. • Diversidade de expresións e xestos. • Expresión de cansazo e abatemento. • Trazo groso que modela fortemente as figuras. • As personaxes dos extremos abocetados, en contraste cos outros perfectamente definidos.

48. 4.-ARQUITECTURA DE NOVOS MATERIAIS S.XIX • Dous feitos ligados a Revolución Industrial deron lugar a unha renovación da arquitectura. • A aparición de novos materiais: aceiro, formigón armado, vidro... • A aparición da industria, das comunicacións, e das novas cidades, tiñan a necesidade de edificios, e construcións (fábricas, estacións, almacéns...) funcionais, prácticos, amplos e, a ser posible, rápidos e baratos de construír. • Articulación flexible. • Formas modulares. • Esqueletos pesados con muros cortina.

49. TORRE EIFFEL • Autor: Eiffel. • Concibida como unha obra efémera para exposición de París de 1889 (1º centenario da Revolución Francesa). • Serviría de arco de triunfo de acceso ao recinto feiral. • O primeiro corpo está cimentado en catro grosos piares, situados nos ángulos sobre os que se apoian catro arcos con remate alintelado.

50. Segundo corpo: acércanse as estruturas, cámbanse cara dentro e rematan en estrutura alintelada. • Terceiro corpo: fusiónanse os catro brazos nun solo elemento articulado. Remata en cúpula metálica con lanterna. • Gran empuxe ascensional. • Estrutura vista de ferro colado e forxado con remaches. • Verticalidade. • Símbolo do progreso científico, era máis elevada que calquera outro edificio do mundo.