Download
1 / 13
E N D
Gwiazda Gwiazda jest to ogromna kula gorącego, świecącego gazu. Parametry gwiazdy, takie jak barwa, temperatura, rozmiary i jasność bywają bardzo zróżnicowane, gdyż zależą od jej masy i od wewnętrznych zmian, jakie występują w poszczególnych gwiazdach na kolejnych etapach ewolucji.
Barwy gwiazd Obserwując gwiazdy można zauważyć, iż mają różne kolory. Rigel jest niebieski, Syriusz biały, Słońce żółtawe, Aldebaran pomarańczowy, Betelgeuse czerwona. Kolory te wskazują na różnicę temperatur powierzchni. Gwiazdy niebieskie są gorętsze niż białe, a białe chłodniejsze niż żółte. Te z kolei są gorętsze niż pomarańczowe, a najchłodniejsze są czerwone.
Dlaczego gwiazdy świecą Gwiazdy świecą, bo temperatura w ich wnętrzach sięga milionów stopni. W każdej gwieździe energia pod postacią ciepła (przypadkowego ruchu cząstek) przepływa od środka gwiazdy w kierunku powierzchni, skąd zostaje wypromieniowana.
Ewolucja Gwiazd Gwiazdy rodzą się, świecą przez miliony czy miliardy lat, a następnie umierają. Ewolucja gwiazdy składa się z kilku etapów, podczas których wielkość i temperatura gwiazdy ulegają gwałtownym zmianom. Długość życia i przebieg ewolucji zależą głównie od masy gwiazdy. Im większa masa, tym szybciej gwiazda zużywa zawarte w niej gazy w reakcjach jądrowych i tym szybciej umiera. Najbardziej masywne gwiazdy żyją kilka milionów lat; gwiazdy o mniejszej masie mogą świecić kilkadziesiąt miliardów lat.
Narodziny gwiazdy Gwiazdy rodzą się grupowo wewnątrz obłoków gazowo-pyłowych. Proces ten zaczyna się, gdy w obłoku wystąpi lokalna fluktuacja gęstości, na przykład wywołana przez falę uderzeniową, powstałą po wybuchu supernowej. Pod wpływem własnej grawitacji obszar podwyższonej gęstości zapada się, staje się coraz gęstszy i gorętszy, by ostatecznie, po zapoczątkowaniu reakcji jądrowych, przeobrazić się w jedną lub więcej gwiazd. Początkowo obłok gazu i pyłu ma temperaturę kilka stopni powyżej zera bezwzględnego (-273,15 ºC). We wnętrzu gwiazdy temperatura wynosi co najmniej 10 milionów stopni.
Śmierć gwiazdy Gwiazda wchodzi w schyłkową fazę ewolucji, gdy reakcje syntezy jąder w jej wnętrzu ustaną, przez co jej struktura staje się niestabilna. Gwiazda o stosunkowo małej masie spala swoje paliwo jądrowe powoli, przez miliardy lat, a następnie przekształca się w czerwonego olbrzyma, by w końcu rozpaść się, tworząc mgławicę planetarną wokół białego karła. Gwiazda o dużej masie zużywa paliwo szybciej, w ciągu milionów lat, a następnie przekształca się w nadolbrzyma, by wybuchnąć w postaci supernowej, po której pozostaje gwiazda neutronowa lub czarna dziura.
