Lubień Kujawski - nasze małe miasteczko.

1. Lubień Kujawski - nasze małe miasteczko.

2. Herb Lubienia Kujawskiego

3. Położenie Miasto i gmina Lubień Kujawski leży w południowej części Wysoczyzny Kujawskiej Zajmuje powierzchnię 150 km kw. Przez Lubień biegnie droga krajowa nr 1, przez gminę przebiega również szlak kolejowy, co sprawia, że wszędzie można się dostać bez większych problemów. W Lubieniu Kujawskim i 58 wsiach skupionych w 26 sołectwach zamieszkuje 8,5 tys. osób. Gmina pełni funkcję lokalnego ośrodka rolniczo-usługowego i wypoczynkowego na Pojezierzu Kujawskim. Użytki rolne stanowią 84 proc. ogólnej powierzchni gminy, ale gleby nie są najlepszej klasy. W gminie gospodaruje około tysiąca rolników.

6. Trochę historii Pierwsi właściciele Lubienia Kujawskiego pieczętowali się herbem Doliwa . Według badań profesora Janusza Bieniaka miasto przejmowane było przez dwie spokrewnione ze sobą gałęzie rodu. Najwcześniej znanym przedstawicielem Doliwów jest Panek z Lubienia, o którym jest mowa w dokumencie wydanym przez Kazimierza Wielkiego. Dokument ten powstał w czasie walk przeciw Litwinom toczonych w latach 1350-1355 zawiera pierwszą zmiankę źródłową, w której pojawia się nazwa geograficzna określona mianem Lubienia.

7. W drugiej połowie XVI w. miasteczko weszło w skład dóbr Łukasza Łubieńskiego a w 1789 r. Norberta i Tomasza Brzeskich, którzy już w XVII w. osiedlili się na Kujawach, posiadali tu liczne majątki i pełnili szereg odpowiedzialnych funkcji państwowych. W 1804 r. część swoich dóbr sprzedali Walentemu Waliszewskiemu, a przed śmiercią dokonali hojnego zapisu na rzecz miejscowego kościoła, szpitala dla biednych i szkoły dla dzieci.

8. Znaczny rozwój miasta nastąpił prawdopodobnie w końcu XVIII i pierwszej połowie XIX w. W 1827 r. posiadało ono 67 domów i liczyło 747 mieszkańców. W 1850 r. właścicielem dóbr był Feliks Waliszewski. W1860 r. ilość mieszkańców wzrosła do 1095 osób jednak przybyły zaledwie trzy domy. W 1867 r. podupadły Lubień stracił prawa miejskie. W 1876 r. ówczesny dziedzic Juliusz Waliszewski zaciągnął w Towarzystwie Kredytowym pożyczkę, której nie był w stanie spłacić. Wystawione na licytacje dobra zakupił w 1911 r. Seweryn Jung. W 1918 r. sprzedał je Zofii i Edwardowi Wernerom. W ich rękach, a następnie ich córki Marii, były one do 1939 r. W 1919 r. Lubień ponownie otrzymał prawa miejskie.

10. Stara Szkoła w Lubieniu Kujawskim

11. Sklep Państwa Stasiaków

16. ZABYTKI W NASZEJ GMINIE Kościół w Lubieniu Kujawski NSPJ        Budynek Domu Dziecka w Lubieniu Kujawskim         Kompleks pałacowo-ogrodowy w Rutkowicach      Szubienica w Kamiennej         Kompleks pałacowo-ogrodowy w Kamiennej     Skansen w Kłóbce

17. Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Lubieniu Kujawskim

19. Data wystawienia pierwszego kościoła nie jest znana. Pierwsza zmianka pisemna pochodzi z XVI w. i mówi o istnieniu świątyni pod wezwaniem św. Katarzyny Męczennicy. Budynek był wybudowany wcześniej o czym świadczy fakt, iż mimo przeprowadzonego remontu w końcu XVI wieku był bliski ruiny, a w czasie wizytacji biskupiej w 1598 r. zapisano „ nie ma w nim nic takiego co by cieszyło oko”. Obok kościoła stała dzwonnica oraz szpital, w którym znajdowali schronienie biedni, którzy utrzymywali się z jałmużny.

20. W 1881 r. architekt warszawski Artur Goebel wykonał projekt kościoła murowanego. Budowa trwała od 1884 do 1886 r. Prace wykonawcze trwały jednak dość długo bowiem konsekracja kościoła miała miejsce dopiero w 1909 r. Podbudowany na fundamencie z kamienia polnego, murowany z cegły, jest trzynawowy z kaplicą św. Rocha. Sklepienie prezbiterium jest ceglane natomiast nad nawami pozorne – wykonane z desek obrzuconych zaprawą i pomalowane. Wystrój kościoła jest neogotycki, polichromia wykonana w 1913 r. nawiązuje do elementów zaczerpniętych ze sztuki ludowej. Z dawnego wyposażenia kościoła zachował się srebrny krzyż datowany na wiek XVII, srebrna puszka oraz barokowy feretron.

21. Kościół w Lubieniu za czasów okupacji

22. Dwór modrzewiowy - Dom Dziecka

23. Zarys historyczny Seweryn Jung właściciel Lubienia od 1911 r. przed pierwszą wojną światową zakupił od Henryka Rauchudta, właściciela pobliskiego majątku Gagowy, dwór modrzewiowy, który przeniósł do Lubienia i umieścił w głębi parku. Budynek został podpiwniczony.

24. Kolejny dziedzic Edward Werner wybudował, według projektu wykonanego w 1924 r. przez architekta z Warszawy, murowany ryzalit od strony zachodniej połączony z budynkiem drewnianym i całość otynkował . Od strony północnej wybudowano ganek z portykiem wspartym na kolumnach a od wschodu półokrągły taras z wyjściem do ogrodu. Po II wojnie światowej dwór został przeznaczony na Dom Dziecka. Ze względu na stosunkowo niewielką powierzchnię użytkową w latach siedemdziesiątych dobudowano piętrowy pawilon natomiast budynek zabytkowy poddano zabiegom remontowo-konserwatorskim.

26. Skansen w Kłóbce

27. Skansen Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej w Kłóbce należy do najmłodszych tego typu muzeów w Polsce. Został oddany do użytku w 1993 roku. Obejmuje obszar 6 ha malowniczo położonych nad rzeką Lubieńką, nieopodal lasu. Ekspozycja skansenowska prezentuje kulturę ludową dwóch regionów Kujaw i ziemi dobrzyńskiej, w szczególności budownictwo w powiązaniu z tradycyjnymi zajęciami ludności tego terenu. Skansen ma za zadanie przedstawienie kultury ludowej .

28. W muzeum odtwarzane są zarówno różnorodne zagrody chłopskie, jak i budynki w których funkcjonowały zakłady rzemieślnicze, obiekty przemysłu wiejskiego i sakralne obiekty związane z życiem społecznym wsi. Obecnie ekspozycję tworzy 14 obiektów, w tym 11 z pełną aranżacją wnętrza. Uzupełnieniem krajobrazu odtwarzanej wsi są przydrożne kapliczki, piwnice-ziemianki, studnie, przybudówki.

29. Do chałup przylegają ogródki z tradycyjnymi roślinami, zwłaszcza ziołami: lawendą, tymiankiem, lubczykiem czy zapomnianą dzisiaj rutą. Są też pola uprawne, sady, wysoka i niska zieleń przyzagrodowa, a także zwierzęta hodowlane i ptactwo. Chaty zostały otoczone płotami plecionymi i sztachetowymi z bramami i furtkami. Na podwórkach znajdują się poidła, koryta dla zwierząt, psie budy, kieraty, gnojowiki, a w ogródkach ule.

30. Dodatkową atrakcją dla zwiedzających są organizowane kilka razy w roku pokazy tradycyjnych rzemiosł, kiermasze sztuki ludowej, a przede wszystkim widowiska przybliżające bogaty folklor naszego regionu.

31. Dziękujemy za wysłuchanie Prezentację przygotowali : Jakub Szymański Marta Polichnowska