DYSLEKSJA

1. DYSLEKSJA Termin „dysleksja” wywodzi się z greckiego DYS – utrata LEKS – tekst, czytanie Zjawisko dysleksji u dzieci zostało opisane ponad 100 lat temu. Pierwszy przypadek opisali OKULIŚCI. Pierwsza nazwa brzmiała – WRODZONA ŚLEPOTA SŁOWNA

2. PSYCHOSOMATRYCZNE (wg prof. Kostrzewskiego)‏ - aby zdiagnozować dysleksję należy wykazać różnicę między ilorazem inteligencji a ilorazami czytania i pisania wynosząca 2 odchylenia standardowe. DEFINICJE Wg BRYTYJSKIEGO TOWARZYSTWA DYSLEKSJI - specyficzne trudności w czytaniu, pisaniu, ortografii oraz innych form komunikacji pisemnej

3. DYSLEKSJA DYSLEKSJA WŁAŚCIWA DYSGRAFIA DYSORTOGRAFIA

4. CO NIE JEST DYSLEKSJĄ TRUDNOŚCI W NAUCE WYNIKAJĄCE POWODOWANE: UPOŚLEDZENIEM UMYSŁOWYM INTELIGENCJĄ NIŻSZĄ NIŻ PRZECIĘTNA WADAMI SŁUCHU, WZROKU ZANIEDBANIEM ŚRODOWISKOWYM, DYDAKTYCZNYM

5. JAK PRACOWAĆ Z DZIECKIEM DYSLEKSJĄ CELEM TERAPII PEDAGOGICZNEJ JEST STYMULOWANIE ROZWOJU UCZNIA, USPRAWNIANIE FUNKCJI ISTOTNYCH W PROCESIE CZYTANIA, PISANIA: • WZROKOWO – PRZESTRZENNYCH – skupianie uwagi wzrokowej, • spostrzegania i pamięci wzrokowej, wyobraźni przestrzennej • SŁUCHOWO –JĘZYKOWYCH -skupianie uwagi słuchowej, pamięci słuchowej, • dźwięków mowy oraz funkcje językowe • MOTORYCZNYCH – sprawności manualne, ogólny rozwój ruchowy dziecka • KOORDYNACJI WZRKOWO – RUCHOWEJ podczas pisania, • WZROKOWO – SŁUCHOWEJ podczas czytania

6. METODY PRACY Z DZIECKIEM DYSLEKTYCZNYMNA TERENIE SZKOŁY • Nie należy wymagać czytania głośnego, indywidualnego w obecności całej klasy - uczeń dyslektyczny powinien czytać głośno wobec innych dzieci TYLKO taki tekst, który uprzednio nauczyciel polecił mu opracować w domu. • Przede wszystkim trzeba stosować pisanie z pamięci, pamiętając o tym, że zdanie przeznaczone do zapisania powinno być kilkakrotnie głośno i poprawnie odczytane przez dziecko, a następnie po analizie trudniejszych wyrazów i zabraniu wzoru • Należy pamiętać, że uczeń dyslektyczny może popełnić błędy również przy przepisywaniu tekstu z tablicy, gdy ma tekst przed sobą, gdyzna reguły ortograficzne i gramatyczne - nie potrafi ich jednak zastosować. • Nie należ omawiać błędów ucznia wobec całej klasy. • Dziecko z fragmentycznymi zaburzeniami, czyli z dysleksją, potrzebuje dłuższego czasu na analizę i syntezę czytanego i pisanego tekstu, powinno więc wykonywać te czynności powoli, we własnym rytmie. • Nie należy przeciążać dziecka większą ilością czytania i pisania. W przypadku dłuższych tekstów nauczyciel powinien przeznaczyć tylko fragment do czytania głośnego, z całym tekstem dziecko może się zaznajomić za pomocą czytania cichego, albo może mu toprzeczytać rodzic, odpowiednio pouczony przez nauczyciela. • Nie należy zwiększać napięć emocjonalnych przez wywołanie go do tablicy (może i powinno odpowiadać z ławki), mobilizując do wysiłku nie wolno porównywać go z innymi, zdolniejszymi uczniami, którym nie jest w stanie dorównać. Nie należy włączać dzieci dyslektycznych do konkursów czytania i pisania, co często bywa podejmowane w intencji zachęcania do większego wysiłku.

7. ZASADY PRACY RODZICA Z DZIECKIEM DYSLEKTYCZNYM • USTALENIE STAŁEJ PORY DNIA NA WYKONYWANIE ĆWICZEŃ USPRAWNIAJACYCH CZYTANIE I PISANIE • ODPOWIEDNIE PRZYGOTOWANIE MIEJSCA PRACY (porządek na biurku, wyeliminowanie czynników rozpraszajacych koncentrację uwag, zgromadzenie odpowiednich pomocy doćwiczeńi)‏ • ODPOWIEDNIE PRZYGOTOWANIE SIĘ POPRZEZ TRENING UMYSŁOWY TYPU zagadki logiczne, rebusy, sudoku, ćwiczenia z serii kinezjologii edukacyjnej (ruchy naprzemienne, leniwe ósemki, itp.)‏ • PAMIĘĆ BĘDZIE PRACOWAŁA SPRAWNIEJ GDY DZIECKO DZIECKO BĘDZIE ZRELAKSOWANE • WYKORZYSTYWANIE SKOJARZEŃ W ZAPAMIĘTYWANIU RÓŻNORAKICH TREŚCI • ZBYT WYGODNA POZYCJA NIE SPRZYJA KONCENTRACJI • PODCZAS NABYWANIU NOWYCH UMIEJETNOŚCI BAZOWANIE NA MOCNYCH STRONACH DZIECKA • ROZWIJANIE ZAINTERESOWAŃ DZIECKA • SYSTEMATYCZNE MONITOROWANIE I WSPIERANIE PRACY DZIECKA Oprac: mgr J.Dzyr-Opieczyńska, mgr J.Wysocka