CHOROBY PASOŻYTNICZE

1. CHOROBY PASOŻYTNICZE PRZENOSZONE DROGĄ PŁCIOWĄ

2. WSZA ŁONOWA

3. Wesz łonowa, mendoweszka– gatunek wszy należący do rodziny Pthiridae, pasożytujący na człowieku i powodujący chorobę wszawicę. ZAKAŻENIE Z reguły bezpośrednie w czasie kontaktu płciowego, rzadko przez ręcznik, bieliznę lub pościel. Zapłodniona samiczka składa jajeczka, z których po tygodniu wylęgają się larwy, osiągające dojrzałość w ciągu następnego tygodnia. OBJAWY Najbardziej charakterystyczny jest intensywny świąd wzgórka łonowego, gdyż tam przede wszystkim umiejscawiają się pasożyty. Czasami, zwłaszcza u osób silnie owłosionych, mogą być zajęte uda, brzuch, doły pachowe. Pasożyty są, jak wspomniano, trudno dostrzegalne; na bieliźnie można zauważyć punkcikowate czarne plamki krwi i kału. LECZENIE Leczenie środkami zewnętrznymi najlepiej przeprowadzić w poradni dermatologicznej, gdyż istnieje wiele leków, które można nabyć tylko na receptę. Ścięcie włosów na wzgórku łonowym nie jest wówczas konieczne. Jednocześnie musi być leczony partner, by uniknąć wzajemnego zakażania.

4. ŚWIERZB Świerzb jest zakaźną, silnie swędzącą chorobą wysypkową spowodowaną przez świerzbowca ludzkiego, który drąży kanały w warstwie rogowej naskórka. ZAKAŻENIE Świerzb przenosi się najczęściej przez kontakt fizyczny (najczęściej intymny). Do zakażenia dochodzi w wyniku kontaktów o charakterze społecznym (np. podanie ręki) albo (choć rzadko) kontakt z zakażonymi przedmiotami - ręczniki, pościel itp. Chorują najczęściej dzieci, które zarażają się głównie podczas zabaw. Świerzbowiec, który znalazł się na skórze nowego żywiciela poszukuje partnera do rozrodu lub, gdy jest to zapłodniona samica to rozpoczyna drążyć kanały. Najczęściej dzieje się to w miejscach gdzie warstwa rogowa naskórka jest najgrubsza (podeszwy stóp i dłoni. Samica składa codziennie 2 jaja przez dwa miesiące. Larwa wykluwa się po kilku tygodniach, a po około 3 tygodniach jest już w pełni dojrzała. Świąd zaczyna się zwykle w okolicach udowych 3-4 tygodnie od zakażenia. Występuje on okresowo i nasila się po kąpieli, po rozebraniu się oraz w czasie spania, ponieważ zmiany temperatury (zwłaszcza zwiększające się ciepło) pobudza świerzbowca. Świąd staje się z czasem coraz bardziej dokuczliwy i obejmuje całą powierzchnię ciała za wyjątkiem twarzy. OBJAWYCzerwone krosty znajdujące się głównie między palcami rąk i nóg, dookoła łokci, nadgarstków, pępka, na powierzchni brzucha i narządów rodnych. LECZENIEŚwierzb najczęściej zwalcza się stosując maści.

6. RZĘSISTKOWICA

7. Rzęsistkowica jest najbardziej rozpowszechnioną w świecie chorobą przenoszoną drogą płciową. Światowa Organizacja Zdrowia ocenia liczbę zakażeń na ok. 120 milionów rocznie. ZAKAŻENIE Ogromna większość przypadków rzęsistkowicy jest przeniesiona przez stosunki seksualne. Możliwe jest jednak także zakażenie przez ręczniki, bieliznę i przybory toaletowe, gdyż rzęsistki mogą przeżyć kilka godzin w wilgotnym środowisku. OBJAWY U mężczyzn - może występować zapalenie cewki moczowej z wydzieliną, a niekiedy zapalenie worka napletkowego, najczęściej jednak zakażenie przebiega bezobjawowo. U kobiet - występuje zapalenie pochwy, objawiające się żółto pienistymi upławami, dokuczliwym świądem i pieczeniem, rzadziej zakażenie bywa bezobjawowe. LECZENIE Powinno być jednoczesne u obojga partnerów, bowiem nie leczony partner może być źródłem ponownego zakażenia, nawet w przypadku braku objawów. Najczęstszym lekiem stosowanym jest Metronidazol.

8. AMEBOZA Ameboza azywanateż czerwonką pełzakową lub pełzakowicą, jest chorobą wywoływaną przez pierwotniaka Entamoebahistolytica. ZAKAŻENIE Choroba ta jest najbardziej rozpowszechniona w krajach tropikalnych, dlatego też przebywając tam należy zachować szczególną uwagę na to, co jemy i pijemy. Należy także unikać możliwości kontaktu z odchodami (niesprawna kanalizacja blisko ujęcia wody, stosunek analny, kontakt z owadami). OBJAWY Do najbardziej charakterystycznych objawów amebozy zaliczamy biegunkę, bóle brzucha, nudności, wzdęcia oraz gorączkę. Biegunka przy amebozie charakteryzuje się występowaniem krwi i śluzu. Poza ostrą formą, choroba może przyjmować postać przewlekłą lub pozajelitową (prowadzącą do stanów zapalnych wątroby). Aby postawić pewną diagnozę przy podejrzeniu amebozy, należy przeprowadzić testy laborytoryjne - badanie kału. ZAPOBIEGANIE I LECZENIE Do podstawowych metod zapobiegania rozprzestrzeniania się choroby zalicza się odpowiednie przygotowanie wody pitnej oraz przyjmowanych pokarmów, przestrzeganie zasad higieny osobistej oraz dbałość o czystość urządzeń sanitarnych. Wiele źródeł wskazuje też stosunek analny jako czynnik zwiększający ryzyko zachorowania na amebozę. W przypadku zdiagnozowania amebozy należy podjąć leczenie lekami przeciwpierwotniakowymi. Wizyta u lekarza jest konieczna, ponieważ nieleczona ameboza w ostrych postaciach może prowadzić do śmierci pacjenta.

9. Źródła informacji: www.swierzb.medserwis.pl www.vns.pl www.wikipedia.org www.medonet.pl